Ο Γιετόν Κελμέντι (Jeton Kelmendi) γεννήθηκε το 1978 στη Πέγια του Κόσσοβου.
Την δημοτική και την δευτεροβάθμια εκπαίδευση εκπλήρωσε στην γενέτειρά του. Αποφοίτησε στο Πανεπιστήμιο της Πρίστινα και τις μεταπτυχιακές του σπουδές για διεθνές πολιτικές σχέσεις στις Βρυξέλλες.
Για αρκετά χρόνια έγραψε ποίηση η οποία και εκδόθηκε με επιτυχία.
Είναι ανταποκριτής πολλών δικτύων στο αλβανικό και ξένο τύπο, όπου αναλύει πολιτικά και πολιτισμικά θέματα.
Το όνομα Κελμέντι (Kelmendi) ήρθε στους αναγνώστες στο Κόσσοβο με τη πρώτη ποιητική συλλογή "Ο αιώνας των υποσχέσεων", το οποίο εκδόθηκε το 1999.
Η ποίησή του μεταφράστηκε σε πολλές ξένες γλώσσες, και εκδόθηκε σε κάποιες ξένες χώρες σε ανθολογίες. Έχει βραβευθεί με το μεγάλο διεθνές βραβείο της ποίησης Σολεντζάρα στο Παρίσι (www.institutcultureldesolenzara.org) για το έτος 2010.
Η λογοτεχνική ύπαρξη του στην ποιητική τέχνη καθορίζεται από την προσοχή της ποιητικής έκφρασης, της σύγχρονης ανάπτυξης του στίχου και το βάθος του μηνύματος που μεταφέρει με μια έκφραση εντελώς προσωπική και πλούσια.
Στην δημιουργικότητά του ξεχωρίζει η ερωτική και η εθνική λυρική.
Είναι βετεράνος πολέμου του απελευθερωτικού στρατού του Κόσσοβου από το 1998 ως το 1999.
Είναι μέλος της ευρωπαϊκής Ακαδημίας Επιστημών, Καλών Τεχνών και Λογοτεχνίας, είναι επίσης μέλος διεθνών συλλόγων ποιητών και μέλος του συλλόγου Επαγγελματιών Δημοσιογράφων της Ευρώπης. Σήμερα ζει και εργάζεται στις Βρυξέλλες.
Οι ποιητικές του συλλογές είναι:
Ο αιώνας των υποσχέσεων Rilindja, Πριστίνα 1999
Πέραν της σιωπής Faik Konica, Πριστίνα 2002
Αν είναι μεσημέρι Faik Konica, Πριστίνα 2004
Συγνώμη για λίγο Πατρίδα Faik Konica, Πριστίνα 2005
Που πάνε οι ερχομοί Ombra GVG, Τίρανα 2007
Το 2008 εκδόθηκε το δράμα Κυρία Λέξη
Το 2009 εκδόθηκε το βιβλίο Ήρθες για ίχνη του αγέρι Globus R, Τίρανα
Σε ξένη γλώσσα:
Ce mult s-au rãrit scrisorile (Πόσο πολύ αραίωσαν οι επιστολές)
Επιλογές ποιημάτων του στα ρουμάνικα.
A Breath το 2009
Ποιητική συλλογή που εκδόθηκε στην Ινδία.
Tο βιβλίο
"ΠΟΥ ΠΑΝΕ ΟΙ ΕΡΧΟΜΟΙ"
Μετάφραση: Marije HYSKO
Α' ΚΥΚΛΟΣ
Μου έμαθε να μιλάω με την σιωπή
Να σιωπώ με τη λέξη
ASHTI I HIJES - Η ΡΑΧΟΚΟΚΑΛΙΑ ΤΗΣ ΣΚΙΑΣ
Πόσες ημέρες έπεσαν στο κεφάλι
Πώς δε φάνηκες
Μια φορά από το μονοπάτι
Τη μεγάλη ημέρα του χαρεμιού
Μου έφεραν το κόκκινο της ζωγραφιάς του Πικάσο
Και μια σκιά αγάλματος
Ακριβώς σαν εσένα όταν σε είχα ονειρευτεί
Την πρώτη φορά
Πως δεν ειδωθήκαμε πιο πριν
Το πρόσωπό σου δικό μου
Μου νύσταξε από τις τρελές ανάσες
Χρόνο με το χρόνο
Μου ρίχνουν από ένα δρυς
Συνομήλικο με τη λέξη μου
Πώς δεν ήρθες πια
Στο άλλο το δικό μου μισό
Όταν σου πάρουν το χειμώνα των μαλλιών
Φύλαξε μου την άνοιξη της καρδιάς
Και το οστό της σκιάς
Εκεί όταν πήγαινες
Μου το άφηνες για το γεύμα του στίχου
Πώς δεν βαλθήκαμε αντικριστά
Πριγκίπισσα
Έχεις μπει στη ποίησή μου
Από εκεί δεν βγαίνεις πια
LURA - ΛΟΥΡΑ*
Τι να κάνουμε με τη σιωπή σου
Λούρα
Τι με τη λέξη μου
Ίσως μας πουν ότι
Θα έρθει άλλος καιρός
Να με σιωπά εμένα
Να σε κάνει χείμαρρο εσένα
Η ημέρα του χαιρετισμού με τον Κονίτσα*
Μου έμαθε να μιλώ με τη σιωπή
Να σιωπώ με τη λέξη
Αν τινάξεις τον χειμώνα
Δώσε μου για λίγο το ανθοπρασινό σου
Λούρα
Άνθησε με την άνοιξη
Σημείωση
*Λούρα - τόπος με πολύ πράσινο και πανέμορφες λίμνες στην βόρεια Αλβανία
*Κονίτσα - πασίγνωστος ποιητής της Αναγέννησης της αλβανικής λογοτεχνίας
SPROVË PËR MATJEN E FJALËS - ΔΟΚΙΜΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΤΡΗΜΕΝΗ ΛΕΞΗ
Κάπου μεταξύ του σκότος και φωτός
Σε κάποιον πονάει η λέξη
Αντίκρυ μελωδίας
Αυτή που χαλάει ότι πιάνει το όνειρο
Κάπου αλλού
Ο ποιητής και η αντιλέξη
Που δεν μπορεί να φανερώνει τις διαστάσεις
Των οριζόντων
Και στο κρουνό ακόμα περνάει κανείς διψασμένος
Ο λόγος της άλαλης λέξης
Ελευθερώνει τη σειρά ποιο πέρα
Και σιωπά
Σιωπά
Χωρίς να έχει δει το παιχνίδι στη σκηνή
PO HESHT SE I DHIMSET FJALA - ΣΙΩΠΑ ΓΙΑΤΙ ΤΟΝ ΠΟΝΑΕΙ Η ΛΕΞΗ
Την πιο φωτεινή εποχή
Έπεσε ένα κομμάτι ουρανού πάνω στο Χάσι*
Όταν είπαν σιώπησε ο Αντόν Πάσκου*
Και της σκιάς της έπεσε λίγη σκιά
Της λέξης αποκόπηκε και μια λέξη
Πάνω από το Ντουκαγκίν* φύσαγε δυνατός αέρας
Βροχή έπεφτε πάνω σε δύο γράμματα
Οχ
Ζούμι* του Χάσι
Ο Αντόν του 'Αρμπρι
Πες μας σήμερα
Λέγε μας έστω και μια λέξη
Ούτε η γερατειά τον βάρυνε
Ούτε κουρασμένος είναι
Όμως σιωπά
Σβήνει γιατί τον πονά η λέξη
*Χάσι - περιοχή στη βοριοανατολική Αλβανία
*Ζούμι - χωριό στο Χάσι
*Αντόν Πάσκου - ποιητής της Αναγέννησης της αλβανικής λογοτεχνίας από το Χάσι
*Ντουκαγκίν - περιοχή στο Κόσσοβο
KODEKS - ΚΩΔΙΚΕΣ
Ούτε λαμπρή σαν τη σελήνη
Ούτε ήσυχη σαν το κάστρο
Λένε
Έχει κατέβει από μακριά
Το ποιο φανταστικό αίνιγμα
Ακόμα δεν βρέθηκε ο κώδικας
Μεγάλωνε μεγάλωνε και άσπρισε
Όμορφα
Στο στίχο μου
Η μοναδική εκδοχή χωρίς αντιπάλους
Στο χειμώνα με τις λεπτές κλωστές
Μιλιέται με τη γλώσσα του αντικώδικα
Έτσι όπως ο Επιμηθέας
Στο Προμηθέα
Ονειρευόμαστε
Λίγο αλάτι του έρωτα
Γιατί πολύ δεν έχουν δώσει σε κανέναν
Όπως τα σημερινά γραπτά
Είναι οι εποχές τους
Ο χειμώνας μας
Τρελαμένοι κώδικες
NË ANËN TJETËR - ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ ΟΧΘΗ
Χαρούμενος σε περίμενα
Χθες
Μήπως σε συναντούσα
Κάπου στο άλλο μισό του απόνειρου
Στο εικοστό έβδομο όροφο
Του κτηρίου
ΝΟΙΝΤ
Ήθελα να πάρω έναν ύπνο
Μαζί σου
Μα όταν έφυγε πλέον ο Νοέμβρης
Σκέφτηκα ότι στις είκοσι εφτά
Θα μπορούσε
Να έρθει η πιο όμορφη του κόσμου
Ο μεγαλύτερος του λόγου
Θα μπορούσε να πει χωρίς να μιλήσει
Εκατό και ένα θαύματα
Θα μπορούσαν να συμβούν
Μα να
Ο χρόνος έχει περάσει μόνος στην άλλη
Όχθη
Πρίστινα 27.11.2005
LOJË - ΠΑΙΧΝΙΔΙ
Αν δεν μπορεί να κοιμηθούμε απόψε μαζί
Πώς να δροσιστώ αύριο κάτω από τη σκιά σου
Μέρες τώρα είναι βιαστικοί οι καιροί
'Η να με προσπεράσουν εμένα
'Η εκεί να πιάσουν εσένα
Δεν ακουμπάς τον ουρανό με το χέρι
Χωρίς το όνομά σου δεν έχει νόημα
Όσο θες πήγαινε
Γιατί δεν φεύγεις
Παιχνίδι με κίτρινα εφέ
VJESHTJANES - ΣΤΗΝ ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΗ
Αναγνώρισε το καημό του απόνειρου
Όταν δεν έχεις τι να πεις
Μάθε να σιωπάς
Με χάρη
Το σώμα της αντιλέξης
Μην εμπιστεύεσαι
Σήμερα ως την ημέρα τη συμφοράς
Από τον εαυτό σου φυλάξου
Δικαίωμα έχω να υμνήσω
Με το όνομά σου
Και τον φθινόπωρο που σε γνώρισα
Με νόμο του Σύμπαντος μιλάμε αύριο
FRYMA - Η ΑΝΑΣΑ
Παιχνιδιάρης ήμουν χτες βράδυ
Σε έχω ονειρευτεί
Την πιο όμορφη όλων των νυχτών
'Ως εκεί που πατάει το πόδι της η ανθρωπότητα
Όσες φορές οι νύχτες ξεκίναγαν για το όνειρο
Ήθελα να ήμουν
Η λευκάτη που τυλίγει το κορμί
Του φθινοπώρου του δένω τα δυο πόδια
Όμορφη βρε η πιο όμορφη όλης της ανθρωπότητας
Δεν κάνουν ούτε δεκάρα οι λέξεις των λέξεων
Παιχνιδιάρα
Γιατί δεν γίνεσαι μεγαλύτερη
Από την ανάσα
Να φυσάς προς τον ουρανό μου
PARADOKS - ΠΑΡΑΔΟΞΟ
Όσο θες
Βγες από το χειμώνα μου
Αντιέπος που δεν μου αναγνωρίζεις την άνοιξη
Σε σένα μεγαλώνει η περιέργεια
Στη αναμονή που τρομάζει τη νύχτα
Ο ύπνος έκανε ένα θαύμα
Ονειρεύτηκε
Για το πλάγιασμά της μαζί μου
Ελεύθερα
Ας πούμε ότι έφυγε
Να σιωπά αγχοτικά
Καλοκαιρεύει χωρίς τη παραμικρή ταραχή
Νερό βρε νερό της δίψας της
Τα θαύματα ήρθαν σήμερα στη Γη
Όπως πηγαίνουν όπου δεν τους περιμένουν
Έξαφνα
Την έφεραν με μάτια προς εμένα
NJË ORË ME TË DHE DY FJALË PËR NESËR - ΜΙΑ ΩΡΑ ΜΑΖΙ ΤΗΣ ΚΑΙ ΔΥΟ ΛΕΞΕΙΣ ΓΙΑ ΑΥΡΙΟ
Η άνοιξή σου με τα καλοκαίρια μου
Σαν νότος και βοράς
Ανατέλλουν και δύουν
ARDHJA JONË NË PERGAMEN - Ο ΕΡΧΟΜΟΣ ΜΑΣ ΣΤΗ ΠΕΡΓΑΜΗΝΗ
Το όνειρό σου
Και το ξύπνιο μου
Πατρίδα
Κανείς δεν προβλέπει
Το πάταγό μας
Ούτε τη σιωπή σου
κανείς δεν εμπιστεύεται
Για το αύριο σου
Όπως και το μεθαύριο μου
Έχω έναν φόβο
Β' ΚΥΚΛΟΣ
Από εδώ ως το τέλος της αναχώρησης
Μας περιμένει ένας μη ερχομός
ILIRISHTE - ΙΛΛΥΡΙΚΑ
Δεν μετριέται με τίποτα
Το βάρος του σώματός σου
Η δύναμη του αγέρι
Η αποτάχυνση των ταχυτήτων
Η ταχύτητα των αποταχύνσεων
Δεν σου φαίνεται ούτε το πλάγιο φως
Σαν
Να μην έχει μέτρημα η τροχιά
'Η
Ξεπερνάει τα πάντα
Για την ψυχή της λέξης
Είσαι
Ένα υπό δράμι ξεχασμού
Πέρα του αυτιού και ματιού
Εκατό και χίλια χρόνια
Λαμπερή σκέψη
Είσαι
Και ποτέ
Κανείς να σε μετρήσει δεν μπόρεσε
Πατρίδα μου του θεού που μου έδωσες το όνομα
ΑΛΒΑΝΟΣ
Auderghem, Φεβρουάριος 2007
PËR KURAJO - ΓΙΑ ΚΟΥΡΑΓΙΟ
Μια μέρα
Θα έρθει η δική μου μέρα
Αν αλήθεια είναι ότι
Ο καθένας έχει από μία μέρα
Και εγώ θα ξέρω να τη περιμένω
Θα της έχει ψωμί η Γη
Και νερό η πηγή
Όσο να πλημμυρίσει το κενό
Μα τι να κάνουμε με εσένα
Αμφιβολία στο αύριο
Σε σταγόνα καημού πνίγεται αυτή η μέρα
Βιέννη, καλοκαίρι 2006
ÇAST - ΣΤΙΓΜΗ
Σαν ήμουν βροχή
Απόψε
Έτσι τυχαία θα έσταζα
Στο μάγουλο σου
Όπως
Η σταγόνα που στάζει σιγανά
Το βλέμμα απέναντί σου
Τι θα της κάνεις της στιγμής
Εγώ ξανά απομακρύνομαι κρυφά
Εσύ σκέψου για την άλλη στιγμή
KADENCË - ΠΤΩΣΗ
Είπα στον εαυτό μου
Τις κομμένες κλωστές του έπους της σάγκας
Είναι καλά να κρατήσουμε στο χέρι
Καλόμυαλη
που πάντοτε είσαι μόνη
Ξεκουράσου μια φορά στην εστία μου
Ποτέ δεν ήσουν σαν σήμερα
Ως που να ανοίξεις και κλείσεις τα μάτια
Μια λέξη
Φύτρωσε στη Γη της γλώσσας
Και μεγάλωσε ως τον ουρανό
Αφήνω ρίζες μέχρι την άκρη του μαύρου
Το σήμερα φροντίζει για το αύριο
Μετά από άλλα νερά και χώματα
ένας στίχος του ποιητή
Μαζί με τη μοναξιά του
Χαιρετίσματα κρύο Ντριν
Θα ειδωθούμε
Μια μέρα μεταξύ οχθών
Βρυξέλλες 2007-02-27
Ντριν - ποτάμι με πολύ κρύα νερά στην βοριοανατολική Αλβανία
RITET E SAJ - ΟΙ ΙΕΡΟΤΕΛΕΣΤΙΕΣ ΤΗΣ
Στο τέλος του τέλους
Είναι μια άλλη αρχή
Και
Δεν έχεις που να πας κάτω από σιωπή
Κανένας δρόμος δεν με πάει σε σένα
Πιο νωρίς από σήμερα
Έπεσε το αστέρι μου
Και όσο πιο ψιλά ανεβαίνω
Τόσο πιο κάτω με πάει η ομίχλη
Σαν έχεις μια αγάπη της προκοπής
Ποτέ δεν τρομάζεις από τίποτα
Δεν είναι ντροπή να ονειρεύεσαι
Και αυτό μάθε το χαρά μου
Ένας στρατός μόχθων
Και μια προφητική σκέψη
Τριγύρω
Με φέρνουν σε σένα
Δεν πειράζει που τυλίγεσαι στο λόγο σου
Κάνε μου ένα κομματάκι χώρο
Στη ποίηση
Βιέννη 2006
ANOMALI - ΑΝΩΜΑΛΙΑ
Κάνει κρύο στη λέξη φέτος
Και δεν ξέρω πώς να κάνω με τη σιωπή
Καίγεται πολύ
Η σιωπή
Δεν μπορώ ούτε να βγω στη λέξη
BISEDË ME SHOKUN E LUFTËS - ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΣΥΜΠΟΛΕΜΙΣΤΗ
Πριν μιλήσω μαζί του
Ήθελα να τον ρωτήσω για τις πλαγιές του βουνού
Για τα ρυάκια που ξεχείλιζαν την άλλη άνοιξη
Πώς τους πήρε ο καιρός φέτος
Εγώ μακριά και εσύ κοντά
Έχει παγώσει η λέξη
Το καλοκαίρι πώς περνάει μαζί μας
Εκεί όπου κατοικεί η πέτρα τρυπημένη από τον καημό
Ποιος τραγουδάει στη πλαγιά του βουνού
Πόσο νωρίς είχαμε ξεκινήσει
Πως δεν φτάσαμε ακόμα
Βρυξέλλες 20 Φεβρουαρίου 2007
ARDHJA - Ο ΕΡΧΟΜΟΣ
Την συνοδεύουν μέχρι εδώ
Από το μεγάλο φόβο του εαυτού της
Η μέρα και η νύχτα
Συνόδεψαν τη παρέλασή της
Πήραν μαζί με αυτή
Όσα ήταν να έρθουν
Να από εδώ ως το τέλος της αποχώρησης
Μας περιμένει ένας μη ερχομός
SHKUARJA - Η ΑΝΑΧΩΡΗΣΗ
Παίρνει μαζί της τα δικά της
Γιατί της μαθαίνουν τους δρόμους
Όλες οι κλωστές σαν τον αέρας την φυσάνε
Πως δεν έρχεται πια
Βήμα βήμα
Σαν να ήταν κορυφή της αναχώρησης
Στο κεφάλι της
Όμως
Προσπερνάει το φθινόπωρο εδώ
Πόσο σιωπηλή είναι η αναχώρηση
Πως κλείνει η αποχώρηση σαν τη μοναξιά
Ποιος το ξέρει αν
Πιο πριν φτάνει ο ερχομός ή η αποχώρηση
NË VETËN E PARË - ΣΤΟ Α' ΠΡΟΣΩΠΟ
Φωνάξτε
Τον εαυτό σας να έρθει μαζί
Όταν ξεκινάτε
Ξεκινήστε μαζί
Μαζί θα φτάσετε
BESIMI - Η ΠΙΣΤΗ
Με πήγαινε πέρα από την δύναμη
Μου
Την υπομονή στην κορυφή που συναντούσε τον ήλιο
Μου κρατούσε
Η ανάσα βγάζει σιωπές που
Της μαλακώνουν τη μαγεία της αυγής
Τι
Να κάνουμε στον εαυτό μας
Να μη το περιμένουμε και να μας έρθει
Μετά
Ξεκινάει ένας ερχομός
Έπειτα αργεί και τον αφήνει
Ξανά και ξανά μόνο του
Να τελεία βάζει στη λέξη
Και περιμένει
Δεν ξέρει πότε έχει χρόνο
Σε εκείνο το ναό βάζει δύο πέτρες
Μαζί
Μια για τον εαυτό του και το άλλο για
Αυτή
Και συνεχίζεται η αναμονή
Κάπως
Να ξέραμε λίγο το παιχνίδι
Θα μεγαλώναμε
Μαζί με την πίστη
Αugerghem 22 Φεβρουαρίου 2007
SFOND - ΦΟΝΤΟ
Ακόμα περιμένω
Το πλήθος του ερχομού
Συνοδεύει κολώνες αναχώρησης
Άνθισε η αυγή
Του Μάρτη
Στις απόμακρες νύχτες μας
Συναντιόμαστε κάπου πέρα από τους χρόνους
Γ' ΚΥΚΛΟΣ
Κυρία λέξη
ZONJA FJALË E ZOTËRI MENDIM - Η ΚΥΡΙΑ ΛΕΞΗ ΚΑΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΛΟΓΙΣΜΟΣ
1
Έχω μιλήσει λίγο
Διαφορετικά
Πολύ θριαμβευτικά
Δεσποινίς
Όμως λέω
Μην το πάρεις βαριά
Αφού τα λόγια ενός ποιητή
Είναι
Και εσύ ξέρεις πως επιτρέπεται
Τις ντυμένες
Σκέψεις να ξεντύνεις
Ολόγυμνες
Τις δε γυμνές
Να της ντύσεις
Με κοστούμια τις αρέσκειάς μου
Ή
Αν για σένα αρκεί
Να σου πω σ' αγαπώ
Αυτό που λέει ό καθένας
Στην καθεμιά
Και ο άντρας στη γυναίκα του
Δεσποινίς
Εγώ συλλογιέμαι αλλιώς
2
Κάπως
Ο λογισμός δεν αξίζει χωρίς τη λέξη
Ή η λέξη
Τι σημαίνει σαν δεν κουράζει τον νου
Ψυχή ανθρώπου
Εσύ είσαι η κυρία λέξη
Και εγώ ο κύριος λογισμός
Έτσι ακριβώς τα έχω δει όλα
Εγώ με εσένα και εσύ με εμένα
Μάλιστα
Και αυτή την αλχημεία του έρωτα
Στα πέρατα της Γης
αν έχει μείνει πίσω
Του εκσυγχρονισμό
Γι' αυτό
Κυρία λέξη είσαι όμορφη
Όταν ο κύριος λογισμός
Σου δίνει την ομορφιά σου
3
Έλα λοιπόν
Ας συμφιλιωθούμε γιατί
Η σιωπή
Μας κοιτά με αγωνία
τι θ' απογίνουμε
Μα φτάνει πια
Κυρία λέξη
Θέλω να σε φιλήσω τώρα
Έστω μια φορά
Γιατί η δεύτερη, η τρίτη
δεν ξέρω πως έρχονται
Η ελευθερία ας ζήσει ελεύθερη
Και η λέξη
Και ο λογισμός
Ας λένε
Ότι θέλουν
Εγώ
Τώρα θέλω το πρώτο φιλί
MONALIZA - ΜΟΝΑΛΙΖΑ
Αυτή είναι ζωντανή σιωπά
Κομψά
Με ήρεμη ψυχή
Κρύβει ένα καημό ζωής
Για το άγνωστο
Κάθεται παντοτινά δίπλα
Στον τοίχο και βλέπει τους ανθρώπους
Κατάματα
Χωρίς μιλιά
Και δεν τους αφήνει χωρίς να μιλούν
Χωρίς τις ιεροτελεστίες της καρδιάς χτυπά
Σε άλλες καρδιές
Παίρνει μαζί της
τη σταγόνα του βλέμματός μας
Βρε
Αυτή είναι γυναίκα
Που της χαρίζω όλες τις ευχάριστες ηδονές
Γιατί σου μπαίνει στο μάτι
Και σου δίνει
Ηδονή
Καλοκαίρι 2006, Παρίσι
AMORFE - ΑΜΟΡΦΟ
Τίποτα για όλα ή όλα για τίποτα
Μακριά από τον εαυτό της αμάν
Όταν της βγήκε της λέξης
Η ψυχή
Γιατί επιτρέπει ο θεός της
Το αίνιγμα του Πήγασου του φωτός
Άγγιξε το φεγγάρι της μοναξιάς
Με το άλλο βήμα πατάει
Το αύριο
Του ψωμιού και του νερού
Δεν έχει να τους πιστέψει
Η δίψα ή η πείνα
Στο κάμπο μιας λέξης
Πατρίδα
Πόσοι ποιοι βόσκισαν ήπιαν
Γιατί τους επιτρέπει ο θεός τους
Τους τοίχους της υπομονής
Πόσο η σιωπή σκόνταψε
Η απέχθεια μας τρέλανε για σένα νοσταλγία
Το σήμερα για αύριο αφήσαμε
Και εμείς
Γιατί μας αφήνει ο θεός
Για τα πάντα δεν σου λέω τίποτα
Θα δεις όταν βγούμε
Στην άλλη άκρη
MADRIGAL - ΕΡΩΤΟΠΑΙΓΝΙΟ
Να καλεστούν οι άγγελοι προς το δωμάτιο
Της λέξης
Στο σκοτάδι σαν στο μαδριγάλι
Μπήκαμε
Με πρόσωπο προς το φως
Γυρίσαμε
Ένα τρυφερό βογκητό
Περισσότερες μέρες γιορτής χρειάζονται
για να γιορτάσουμε
Μήπως μένει να πούμε
Την τελετή
Μπορούμε να το κάνουμε όποτε θέλουμε
Εγώ εσύ και η νύχτα
Συμπέθεροι τα αστέρια στον ουρανό
Δύο φορές ήξερες να μιλήσεις
Πολύ όμορφα
Και η ανάσα συμφιλιώθηκε εκείνη τη στιγμή
Όταν έρθεις με ημέρα
Ο γυρισμός με νύχτα γιατί
Ο δρόμος έχει συμβάντα
Και το δεύτερο
Το στόμα και η ψυχή δεν συγχωρούν
Μα δεν σου είπα
Το τραγούδι της καρδιάς
Μίλα τώρα να σ' έχει ο ποιητής
Άνθρωπε
Μίλα μου για τον αρτίστα
Που ταξιδεύει η σκέψη
Μήπως
Σε πήγαν πέρα του εαυτού σου
Η πιο σίγουρη σιωπή του κόσμου
Δεν σου εξασφαλίζει
Ησυχία
Των δρόμων δέσαμε τα πόδια
Τα πάντα ξεκινούν να μεγαλώνουν
Μόνο κάτι να μικραίνει
Στην αγαπημένη
Τον ποιητή και το στίχο από μια ανάσα
Πιο πολύ
Κάθε συζήτηση από ένα
Κόμμα
Όσες φορές και αν έρθει η Παρασκευή
Θα παρακαλέσω τον ουρανό και τον θεό
Για την νύχτα μας
Την άλλη
KËSHILLË - ΣΥΜΒΟΥΛΗ
Άσε τον εαυτό σου
Μόνο του
Εκεί που δεν τον παίρνεις
Μαζί σου
Πάρ’ τον
Τότε όταν
Έχεις που να
Τον πας
Τότε να τον πάρεις
JETA - Η ΖΩΗ
Στο άλλο πάτημα
Έχει κάτι πιο μεγάλο
Από το σώμα
Τη σκιά
Το όνομα
Της νύχτας ρίχνει τα φρύδια
Της ημέρας ανοίγει τα μάτια
Η ζωή
E PARA - ΤΟ ΠΡΩΤΟ
Και η βασίλισσα όλων των συμβάντων
Απορεί πόσο θα καθίσουν
Τα λευκά όνειρα πέρα των νερών
Τη δύναμη της διαίσθησης κούρασε
Η ματαιότητα
Στην αγαπημένη ποτέ δεν πηγαίνεις
Χωρίς τη σταγόνα αφορμής
Και μίας κλωστής χαράς
Και ο Βαν Γκογκ όταν δεν είχε
Άλλη
Κάπως έκανε
Έχω ακούσει να λένε
Από τον εαυτό σου φυλάξου
Να φυλάξεις τους άλλους
Στην αγάπη δεν ξέρεις όπως τη νύχτα
Πάντοτε μυστική
Ό,τι φέρνει για βράδυ
Το πιάνει το σκοτάδι
Η σκέψη μου πήγε μακριά
Και πέρα του ύπνου
Ακόμα δεν ξέρω τι υπάρχει
Πέρα της ανθρωπότητας
Ούτε της σιωπής
E DYTA - ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ
Με βρεγμένη την άκρη
Απ' όπου έρχεται η σκιά του κορμιού της
Στην λυρική άσπρισε το κέντρο της σκιάς
Πόσο περίμεναν οι ιεροτελεστίες του απόβραδου
Ο πατέρας
Ενώ ήμουν παιδί
Μου είχε μάθει το όνομα ενός λουλουδιού
Που όταν μεγαλώνει
Ανθίζει σαν το κορίτσι που παρακαλεί για έρωτα
Στην αναμονή της στείρας παράκλησης
Έβαλα τελεία σε αυτό το έργο
Και πήδηξα στην άλλη όχθη
Τα μάτια και τα ελαφριά μαλλιά
Είναι οι άγιοι του φωτός
Που μου διαπέρασαν το κορμί και πλάγια
Των ονείρων
Πιο ταραγμένη νύχτα
Δεν έχουν δει τα όνειρα του ποιητή
E TRETA - ΤΟ ΤΡΙΤΟ
Μη με μονιάσεις σημερινή νύχτα
Δεν είμαι για όνειρα
Που πέφτει το χάος του απόνειρου
Στο μυαλό μου
Σκέπασμα της σκέψης
Πως δεν τίναξες τη σκιά
Δεν κουνήθηκες
Ούτε με άφησες χωρίς σκέπασμα
Είναι ανάσα που δεν ανασαίνει
Για μένα
Και με χτυπάνε οι φουρτούνες
Από τη νύχτα μόνο το απόμακρο δεν φεύγει
Ο καφές στη μέση
Και το στεγνό ποτήρι του ρακί
Ίσως δεν με μεθάτε
ÇAST PËR ADMIRIM - ΣΤΙΓΜΗ ΘΑΥΜΑΣΜΟΥ
Δεν μου είναι ξεκάθαρο
Θέλει να μιλά ή να σιωπά
Λυρική σαν τη μαγεία της Ελένης
Παιχνίδι με σπάνιες εικόνες
Στύση είναι το άλλο αντάμωμα
Η θα μάθω πιο πολλά για το φιόγκο
Το φταίξιμο του ονείρου
Γιατί δεν είναι το αύριο σήμερα
DRAMË - ΔΡΑΜΑ
Το πρώτο μέρος
Ίσως
Χτες σου φάνηκε αρκετά πολύ
Πως δεν το θυμήθηκες
Από που πέφτει το όριο μεταξύ
Λύπης και χαράς
Από που να πάμε
Στο κορμί αυτού του δρόμου
Από που και πώς
Το δεύτερο μέρος
Ίσως
Αύριο θα είμαστε αρκετά λίγο
Βγες στη πηγή της δίψας
Περίμενέ τες
'Όλες της περασμένες προσχωρήσεις
Αυτή που δεν θα έρθει
Καθόλου
Είναι η δική μου
Το τρίτο μέρος
Και
Σήμερα δεν είναι στην ώρα του κανείς
Αγοράζω το εισιτήριο για το μακρινό δρόμο
Σε κάθε στάση
Της γραφής
Θα βρεις από ένα κόμμα
Για σένα
Από ένα ερωτηματικό για μένα
Δ' ΚΥΚΛΟΣ
Σταγόνα σιωπής ούτε λέξης
DIMRI I SHKËPUTJES SË MADHE - Ο ΧΕΙΜΩΝΑΣ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΠΟΧΩΡΗΣΗΣ
Στον Ιμπραχίμ Ρουγκόβα
Δεν σ' έχω δει
Ποτέ
Τόσο σιωπηλό
Χρυσός μας λίθος
Να πας πέρα του εαυτού σου
Στην άλλη άκρη
Δεν βρήκες άλλη μέρα
Στο λόφο των μαρτύρων
Πολύ θα ξεκουραστείς
Ονειρέψου
Και να προσεύχεσαι
Για την Νταρντανία
Την δική σου
Ο χειμώνας της μοναξιάς σου έχει πέσει
κάτω από τα φρύδια
Τα πάντα ήρθαν με το δάκρυ
Μεγάλος καιρός
Η μέρα της αποχώρησης
Ιανουάριος, μαύρος Ιανουάριος
Σιωπηλός της σιωπής που δεν μιλιόταν
Κολοσσός λόγου και πραγματικότητας
Πώς μάζεψες τις ανάσες
Την ημέρα που προσπέρασε τα σύνορα
Βουνίσιε
Βαρύς ο λόγος σου
NIKE
Δεν με εντυπωσίαζαν
Ποτέ
Τα γράμματα της μοναξιάς
Η απόμακρες σου αυγές
Σε έφταναν σε μένα
Ο καλός καιρός σε έχει πάρει
Πριν εφτά ημέρες
Μια νύχτα
Μαζί
Για να περάσουμε
BISEDË E IMAGJINUAR ME RIFAT KUKAJN - ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΡΕΦΑΤ ΚΟΥΚΑΪ
Άνθρωπε της Γης
Δεν βρήκες άλλο
Χώρο
Από που να περάσεις στην άλλη άκρη
Στο μεγάλο νερό
Ξέρω ότι είχες νοσταλγία
Μόνο
Δεν γινόταν στη δικιά σου Ντρενίτσα
Δίπλα στη στρωμένη σοφρά
Του Ουμέρ Ελσάνι
Αχ
ποιητή
Δεν έγινε κι κάτι λέξεις να μας αφήνεις
Μάλιστα
Ποιητή
Και να υποταχθούμε στην δύναμη
Της μοναξιάς
Δεν βρήκες άλλο μήνα
Μα
Δεν σου πήγαινε η απομάκρυνση
Χωρίς να δεις την πατρίδα
Την Νταρντανία κράτος
ΙΙ
Στα σύνορα πας ελεύθερα
Ποια δεν φοβόμαστε
Στο νησί των στίχων
Ποιητή
Άνθησε η αργοπορημένη άνοιξη
Και το καλοκαίρι έρχεται
Με κύματα
Στο καφέ "Γαλαρία" ο Καιρός
Σου λέω όλες αυτές τις λέξεις
Ριφάτ Κούκαϊ
Πώς δεν κοκκίνισες να μου μιλήσεις
Λίγο για τους οντάδες
Για τα έθιμα
Όπως μου μίλαγες πάντα
Στα Σκόπια και στη Σκόδρα πήρε
Ωραία φέτος
Η Πρίστινα ετοιμάζεται
Για το τρίτο Νοέμβρη
ΙΙΙ
Δεν πειράζει
Ποιητή δεν πειράζει
Μόνο
Σιώπα μαζί μου
Και χαροποιήσου με το ποίημα
Μιλάς μια άλλη φορά
Στα γραπτά φέτος
Κάνει ζέστη με το στίχο
VAKI - ΘΑΥΜΑ
Ξαπλώσαμε
Στο κάμπο μιας λέξης
Εγώ και τα μάτια χρώματος
Γαλανά
Που μου κάθονται πάντα
Μπροστά
Το καιρό κρατήσαμε
Μέσα
Από βροχή και ήλιο
Θα έχω χρόνο για
Μένα
Το κορίτσι του στίχου
Συμβάν
Σου χαρίζομαι για το θαύμα σου
KODI IM PËR NESËR - Ο ΚΩΔΙΚΑΣ ΜΟΥ ΓΙΑ ΑΥΡΙΟ
Που θα μου έχουν
Ξεκινήσει την αυριανή ημέρα
Που την χθεσινή
Στην άφαντη πέτρα
φαίνονται το όνειρο και το απόνειρο
Νερό και ψωμί αντιανθρώπου
Έχουν κουραστεί οι βροχοπτώσεις και πηγές
Δεν ρέουν πια για μας
Του φθινοπώρου μου πήραν
Τον ουρανό
Δεν μου άφησαν καθόλου χειμώνα
Το σήμερα μου δεν έμεινε
Ούτε να γίνει αύριο
Ας μου βρει κάποιος
Τον κώδικά
Μου για αύριο
REVOLTË - ΘΥΜΟΣ
Κόμπος σου πάει απόψε
Χωρίς χρυσή κλωστή στη φορεσιά της νύφης
Χωρίς εμένα
Θα βάλουμε τελεία στα
Τύχη της Τροίας
Όπως στο όνομα της μοναξιάς
Στο βιβλίο της διαθήκης
Άφησε τρεις λέξης και έφυγε
Εκείνη τη μέρα ως σήμερα
Έχω μείνει
Στην τέταρτη σειρά
PURTEKJE - ΡΙΓΟΣ
Αν δεν έχεις
Χρόνο
Περισσότερο
Δώσε μου πέντε
Λεπτά
Παρέα μαζί σου
Και κάνε όπως θες
Μετά
Αν θες πήγαινε πέρα της δυνατότητας
'Η
Χόρεψε για την αγχοτική μοναξιά μου
Εγώ
Με τα πέντε λεπτά σου
ξεπερνάω εποχές και χρόνους
Οι χειμώνες και τα καλοκαίρια μου
Λίγο
Πριν ξεπεράσω τα όρια
Τα δικά μου
Θα ξεκουραστούν
Το φως και το σκοτάδι στα χείλη
Απλώνονται μακριά
Σήμερα κήρυξα
Αυτό που πρέπει να λέγεται
Που πρέπει να γίνει
PËR VAJZËN - ΣΤΗ ΚΟΠΕΛΙΑ
Πόσο σου απομονώνεται
Ο λόγος
Πάρε λίγο χρόνο
Από το δικό μου
Νύχτα και μέρα κελαϊδάει
Για σένα
Τα τραγούδια μου για
Τα φύλλα
Σου χαρίζω
Απόψε
Τα απαλά βλέμματα
Ο δικός μου μήνας για την αγαπημένη
Για χάρη σου θα μάθω να παίζω κιθάρα
Ούτε χορτάρι ούτε πράσινο
Να μην ανθίσει
Για σένα
Θα μπω στην άνοιξη
ËNDRRA E SAJ - ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΗΣ
Ήρθε και πήρε όλες τις διαστάσεις του ορίζοντα
Αυτή η δεσποινίς ψωμί στίχου
Και μου άφησε ένα δίλλημα
Είναι η ίδια η ποίηση
'Η η λέξη είναι η δεσποινίς
Βασίλισσα που αλλάζει το νόημα
Το ξέρει και η πέτρα
Μέχρι που της λευκαίνει το πρόσωπο
Ο ήλιος μου
Μου θέλει τη φωνή της καρδιάς
Μου την έχει πάρει από καιρό
Και έτσι με ποθεί
Όπως και να έχει ο στίχος έχει φλόγες
RUGOVË - ΡΟΥΓΚΟΒΑ
Εκεί που συναντιόνται το φως με το σκοτάδι
Η πλαγιά φυλάει την υπερηφάνεια
Το όνομα της ύψωσε στον ουρανό
Η ιστορία
Ρουγκόβας
λέγανε τα λευκά μαντίλια
Ρουγκόβας
Και το μαντίλι κάτω από το λαιμό
Λένε
Πέμπτος κύκλος
Κάνε κάτι για το στίχο και το καημό μου
PËR GOTËN E MERAKUT - ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΤΗΡΙ ΤΟΥ ΚΑΗΜΟΥ
Πιές άνθρωπε
Το ποτήρι σου
Το κόκκινο κρασί του καημού
Της
Πιές μεθώντας
Στέγνωσε το
Και μην αφήνεις
Ούτε τη σταγόνα του στίχου
Που γράφεται μονάχος
Ούτε έτσι
Ξεμέθυστος δεν είσαι άνθρωπε
Φθινόπωρο 2006 Παρίσι
BËJË DIÇKA PËR HALLIN TIM E TË VARGUT - ΚΑΝΕ ΚΑΤΙ ΓΙΑ ΤΟ ΣΤΙΧΟ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΗΜΟ ΜΟΥ
Το αίνιγμα ζηλεύει την λέξη
Το κατανοείς
Το στόμα χρειάζεται ένα καινούριο στόμα
Το ποιητή όταν τον είχαν ρωτήσει
Για την σκιά του αντιανθρώπου
Είχε πει
Από το δικό μου Φεβρουάριο
Πάρτε
Τρεις δικές σας μέρες
Πήγαινε και απομακρύνσου από το χειμώνα
Γιατί δεν μου δίνεις ένα τέταρτο
Της ώρας νύχτα
Μα της μέρας μου παίρνεις το παιχνίδι
NISA - ΝΙΣΑ
Δεν πειράζει αν το φθινόπωρο
Είδα στο φως των ματιών σου
Ήθελα να σε ρωτήσω
Για τη νύχτα του Προμηθέα
Για λίγο δρόμο που σε πάει
Όπου ξεκινάει να αφήνει
Ρίζες το βλέμμα
Μου κουράστηκε η λέξη
Ούτε σου είπα
Ό. τι είμαι ο ποιητής του φθινοπώρου
Ούτε ότι σε έχω κοιμίσει στους στίχους
Ήθελα να σε μετρήσω με τη σελήνη
Δεν πειράζει αγαπημένη
Όταν γυρίσω στα σύνορα του αέρα
Θα σε καλέσω για ένα ταξίδι
Μαζί
Να προσπεράσουμε τις γραμμές
Εγνατία
Του αύριο έχουμε τις διαστάσεις
Ένα συν ένα
PAS ARDHJES - ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΕΡΧΟΜΟ
Ο άνθρωπος του στίχου του τα γύρισε
Των τραγουδιών στο έπος
Γνωρίζουμε την σπιρτάδα
Από την ραχοκοκαλιά
Της λέξης
Μπαίνουμε
Μαζί στη παλιά γειτονιά
Ο καθένας με ένα κεφάλι
Λέξεων
Και το κρεμάμε στην κορυφή
Νοσταλγία για τον εαυτό του που έφυγε
Από εδώ και πέρα
Θα είναι μια δικιά μου μέρα
Γιατί θα βγω από το λόγο μου
Παρίσι 2007
PAS NJOHJES - ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΓΝΩΡΙΜΙΑ
Ποιητής εγώ
Μαντάμ εσύ
Πώς δεν μας σπινθήρισε η λέξη
Τι γίνεται με αυτό το καιρό
Σου ξέκανε το όνειρο η είδησή
Μου
Η σε έχει πιάσει η άσχημη ώρα
Μίλα μου κάτι για την φωτιά χωρίς καπνό
Μετά το τώρα
Μας περιμένουν ο καφές σου
και ο στίχος μου που τρέμει
Κατάλαβες
Θα λάβουμε τέλος και αρχή στο κόσμο
Μαζί κάνουμε πιο πολλά
Απ' ό,τι νομίζεις
Αυτό μόνο είναι γνωστό τώρα
Τέλος Σεπτεμβρίου στο Παρίσι 2006
NJË E HËNË NË PARIS DHE MREKULLIA E SAJ - ΜΙΑ ΔΕΥΤΕΡΑ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ ΚΑΙ ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ
Μου λείπει
Κάτι δικό μου
Και εσένα
Σου λείπει κάτι άλλο
Δικό σου
Από καιρό μας λείπουν
Ο Σεπτέμβριος του Παρισιού
Και η Δευτέρα της πρωτοβουλίας μου
Πέσανε στο μάτι
Μίας κυρίας
Ξεχωριστή
Σαν να την είχα βγάλει από τον στίχο
Ο ποιητής δεν είναι μόνος
Τόσο
Της είπα και κάτι άλλες λέξεις
Στη γλώσσα της
Μαντάμ
Έχεις μάτια ουρανού της είπα
Είσαι πηγή που ρέει
Ορμητικά
Στην καρδιά του στίχου
Σαν έθιμο που είναι
Στην όμορφη γυναίκα
Όταν πέφτει το μάτι τους στον καλλιτέχνη
Χαμογελούν
Με αυτή την αύρα
Ήρθε ένα βήμα
Κοντά μου
Και ξεκίνησε να ρωτήσει για
Την τέχνη μου και την δικιά της
'Ο, τι είχαμε επί της Γης
Τι σκέψη να είχε
Ο Ντα Βίντσι όταν έκανε
Τη Μοναλίζα
Μπορεί να έχει συναντήσει κάποια
Πιο μεγάλη από την υπομονή
Παραδείγματος χάρη
Όπως εγώ με σένα
Τα μεγάλα έργα
Συμβαίνουν σπάνια
Όμως συμβαίνουν
Ένα χαρτί τσέπης της έδωσα
Γραμμένο στα αλβανικά
Στο πι και φι
"Μαντάμ κάνε κάτι για το χατίρι
Μου και του στοίχου"
Το πήρε σιγανά
Το είδε και δεν κατάλαβε τίποτα
Μόνο
Πες μου με το στόμα
Μου είπε
Μετά
Μετά όλα τα τραγούδια μου
Τα ξέχασα
PIKA - Η ΣΤΑΓΟΝΑ
Κάτι φαίνεται σαν να φεύγει
Από τα μάτια
Σου έρχεται κοντά από τη μια
Και απομακρύνεται από
Την άλλη
Λάμπει με φωσφορικό τρόπο
Με το στόμα θορυβώδες σιωπά
Το εσωτερικό από έξω
Δημιουργεί
Αυτή μιλάει ωραία όλες τις γλώσσες
Δεν φανερώνεται και κάπως σου κάθεται στα μάτια
Σου μπαίνει στον λόγο
Και ούτε τη σκέψη σου αφήνει σε
Ηρεμία
Είναι κάτι
Πολύ κάτι
NJERIUT TË HESHTUR - ΤΟΥ ΣΙΩΠΗΛΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ
Είσαι σίγουρος
Ότι έχει ησυχία
Μόνο η αποχώρηση της σιωπής του
Ξέρει να το μαντέψει
Τι είναι η λέξη
Όταν δεν λέγεται
Αυτή η χώρα έχει ανηφορίσει στα όνειρα
Τι κακομαθημένα
Το σκέφτεται το μυαλό
Όλος ο κόσμος καταθέτει σκοπούς εδώ
Πιστεύω
Άνθρωπε είσαι η πρόκα
Στην ραχοκοκαλιά της σκέψης
Ξανά το τραγούδι έχει φλόγες
Οι στίχοι καίνε τους ήχους
20 Ιουνίου 2006 Λούβεν
MARIFET - ΚΟΛΠΟ
Μέχρι που ήρθε η σειρά
Στο όνομα του κόλπου
Μου ήρθαν οι αναχωρήσεις
Έρχεται μια μέρα διθύραμβος
Τέλος να βάλει στην σιωπή
Οι προσχωρήσεις να πάνε
Στον αντιμύθο
Το σημερινό δεν μας έρχεται
Σήμερα
Έχει κάπου μια τρίτη
όταν περνάνε
Εφτά ημέρες μοναξιάς
Κάτω από τη σκιά μιας λέξης
Δροσιζόμαστε και οι δύο
Όλο κάπου αλλού ζεσταινόμαστε
Χαιρετισμούς πραγματοποίηση του ονείρου
Στις πιο ζεστές, φλογερές κορυφές
Βλεπόμαστε
MË VONË - ΑΡΓΟΤΕΡΑ
Από τη λέξη
Πάρε
Ό,τι σου δίνει
Λίγο αργότερα
Ζήτα
Και κάτι
Άλλο
Και αν δεν σου δίνει
Να είσαι έτοιμος
Να πάρεις
Δώσε πολύ τώρα
Να πάρει αργότερα
PYETJE ME TRI PSE - ΕΡΩΤΗΣΗ ΜΕ ΤΡΙΑ ΓΙΑΤΙ
Γιατί
Κρύβεις από το φεγγάρι
Τη νύχτα
Από τον ήλιο το φως
Γιατί
Του φίλου την καρδιά
Γιατί αναρωτιέται κανείς γιατί
PËR NJË TË HËNË - ΓΙΑ ΜΙΑ ΔΕΥΤΕΡΑ
Δυο ήχους τρομάρας
Το πολύ πρωί
Και
Οι σκέψεις που προσπερνάνε το
Γεγονός
Αν σε καλεί τώρα
Αυτή η κυρία του ξύπνιου ύπνου
Σιώπα αν μπορείς
Τρεις σταγόνες σιωπής
Τις πρώτες ώρες της Δευτέρας
Και
Το απόμακρό της που δεν ξεπερνιέται
Αν σε ξυπνήσει το μήνυμα της τώρα
Γραμμένο από το χέρι της κυρίας λέξη
Ένα βήμα πιο κοντά
Πως θα καθόταν
Ξύπνιος
Ο ύπνος χωρίς εμάς
DEMONI MA PREU RRUGËN - Ο ΔΑΙΜΟΝΑΣ ΜΟΥ ΕΚΟΨΕ ΤΟ ΔΡΟΜΟ
Το μάτι εκπυρσοκρότησε σαν όπλο
Η καλή σκέψη όταν μου γέμισε κορμί το δρόμο
Ξεπέρασε τα όριά μου
Ένα τρελό όνειρο
Και έπιασε τόπο
Στα χέρια του Δαίμονα
Πέρα δεν πας σήμερα
Μες στο σκοτάδι τριγύρω
Τα δάχτυλα στα μαλλιά
Αποτραβούν την προσοχή
Με τη μεγάλη πίστη σε αυτή
Που έρχεται και πιάνει τόπο
Όπου πρέπει
Του δαίμονα όπως στο Πήγασο του φωτός
Πρέπει να πιστεύεις
Και να παρακαλείς
Χα χα χα
LËVORJA E FJALËS - ΤΟ ΦΛΟΙΟ ΤΗΣ ΛΕΞΗΣ
Το παν η νύχτα
Απόψε
Και δεν έγινε
Ένα κομματάκι
Όνειρο
Για μένα
Κάπου έπεσε
Το χάος του Σαββάτου
Οι σκέψεις
Ξεχειλίζουν
Πάνω και κάτω
Ίδρωσε
Το φλοιό της λέξης
SHTATË ME SHTATË - ΕΦΤΑ ΜΕ ΕΦΤΑ
Σε φώναξα
Μες στη σιωπή
Εφτά ημέρες
Με το ζόρι έκανα εφτά γράμματα
Με εφτά
Με αυτή τη λέξη αποκαλείς
Μια εβδομάδα
'Εκτος κύκλος
Στην θέση της λέξης
NË VEND TË FJALËS - ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΛΕΞΗΣ
Μέχρι πότε κάτω από τη σκιά
Το κορμί της σιωπής σου
Ήρθες μόνη για ίχνη του ανέμου
Βασίλισσα κανενός
Μέχρι πότε πια τους κάμπους
Γεμάτους τίποτα
Έχουμε βρεθεί τυχαία
Τα πάντα πήγαν σε αντίθετους πόλους
Μέχρι πότε να κρύψουμε από τον εαυτό μας
Αυτό που δεν ξέρουμε
Ήρθε και έφυγε μια σκέψη
Στη θέση της λέξης
Audergham 9 Μαρτίου 2007
TEHU - H ΚΟΨΗ
Δύο είναι τα δικά σου τα υπόλοιπα ας’ τα
Ο καθένας παίρνει το δρόμο του
Παίρνει τη σκιά του σε μια μεριά
Και το σώμα στο άλλο
Το κεφάλι μετά χωρίζεται από τη σκέψη
Το ένα μένει εκεί που είναι
Το άλλο δε ξέρει για που
Ξανά έρχεσαι γαλανή σκέψη
Και μου τυλίγεις το κεφάλι με ουρανό
Μέχρι να μην χωρίζουμε ξανά
Το άλλο ταξίδι γίνεται το ίδιο
Μα οι άλλοι δρόμοι
Ούτε χωρίζουν, ούτε ενώνονται
Το ίδιο
Η σκέψη και το κεφάλι
PAK HISTORI - ΛΙΓΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Ήρθε μια μέρα ένας καιρός
Τόσο σαστισμένος όσο και χαρούμενος
Το άσπρο ούτε το μαύρο κανείς δεν ήξερε
Τον εαυτό μας δεν βρίσκαμε
Ούτε το βλέπαμε ούτε το συναντούσαμε
Καν νοσταλγία δεν είχαμε για αυτό
Κάθε τι μας τραβούσε από λίγο
Λίγος φόβος
Λίγο θάρρος
Λύπη και χαρά επίσης
Όλα από λίγο
Να πιστεύαμε τι είναι η ελευθερία
Και τι είναι τι
Εφεύρεση ενός μεγάλου δαίμονα
Ο ενθουσιασμό
Να κρατάει μετέωρα τα δικά του υπάρχοντα
Και να κρατήσει στο μυαλό το καιρό
Μας άγγιξε με το κόκκινο και έφυγε
Όλο αυτό που δεν ήρθε
Μας έμεινε χρέος
Ιούνιο 2000, Πέγια
PRANVERA - Η ΑΝΟΙΞΗ
Χαίρεται
Μόνο τον ερχομό της
Στα πρόσωπά μας
Απλώνεται
Εν σώματι και παντού
Μπροστά μου στην κορυφή και στο λόφο
Μέχρι την Νταρντανία στη Ρουγκόβα
Μαζεύεται φούντες φούντες το χορτάρι
Ιλλυρικά από τους ανθρώπους μου
Περιμένει
Την μεγάλη άνοιξη
Για να πάνε αλβανικά στην πατρίδα
Να πάει μια φορά όπως πρέπει
PARALLOGARITJE - ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΡΙΝ
Χαίρεται από το βάθος της χαράς μου
Πόσο με πικραίνεις
Πώς πάνε και τα δυο μαζί
Που χωρίζουν
Στο κέντρο της σκέψης
Γεμίζουμε τις τσέπες γιορτή
Όμορφα συμβάντα και προχωράμε
Τι τα χρειαζόμαστε τ' άλλα
TUNGJATJETA - ΧΑΙΡΕΤΑΙ
Στη πατρίδα
Όπου του πάει του καθ' ενός
Εκεί που πέφτεις και ξυπνάς όμορφα
Στο όνειρο σε είδα
Τη νύχτα που πέρασε
Ερχόσουν σε μένα στο δωμάτιό σου
Εκεί στο πιο ψηλό σημείο της χαράς
Το αστέρι που μεγαλώνει και μεγαλώνει και μεγαλώνει
Στο είναι το δικό μου, το δικό σου βρήκα
Την κλωστή του στίχου
Και τον Γιετόν Κελμέντι να ξεκινάει
Για τις πλαγιές του βουνού
θέλοντας να έρθει σε σένα
Χαίρεται
Σήμερα και αύριο
Μου φαίνεται είμαι μακριά από
Τον εαυτό μου
Αντιπορτρέτο που μου σκιάζεις
Το πρόσωπό της
Στους κάμπους τον ματιών μου
Μα να ξέρεις
Μία μέρα θα έρθω να χαρώ
Με σένα και τη Πατρίδα
Χαίρεται
SI SHKOHET PËR TEK VETË VETJA - ΠΩΣ ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ
Πατάω τόπους
Κάμπους βουνά και θάλασσες
Ό,τι υπάρχει
Στο γύρω κόσμο
Ταξιδιώτης συνοδευμένος από μέρες και νύχτες
Φίλες
Διαβαίνω κάθε λεπτό της ζωής μου
Μέχρι να σε συναντήσω
Εϊ
Τι κάνεις εδώ
Όσες φορές ταξιδεύω
Μέσα μου
Συναντώ εσένα
Σε κάθε σταυροδρόμι
Από ένα δικό σου σημάδι
Από ένα πράσινο φως
Δικό μου
Στον ουρανό μου λάμπουν τα μάτια σου
Τόσο μακρινό
Το ταξίδι μου
Σε αυτούς τους δρόμους
Που μόνος τους πατώ
Ξεπερνώντας τους με ταχύτητα
Ακολουθώντας στον ορίζοντα
Τα δικά σου τα σημάδια
Εϊ
Εσύ παράξενε άνθρωπε
Τι ώρα είναι
Τι μέρα είναι σήμερα
Το μήνα το ξέρω
Το χρόνο
Είναι ο ευλογημένος χρόνος
Όταν πέρασα την οδό
Εγνατία
Δυο κυρίες κάθονταν σε ένα μπαρ
Με περίμεναν
Η μία εμφανιζόταν μπροστά μου
Σαν ήλιος
Η άλλη σαν φεγγάρι
Όταν έφτασα κοντά τους
Ξανά εσύ ήσουν
Η πρώτη κυρία
Δεύτερη
Η αγάπη
Η καπετάνισσα όλων των εσωτερικών συμβάντων
Συζητήσαμε διάπλατα
Για τα πάντα
Και το τίποτα
Πόσο πολύ αδειάσαμε
Τις πηγές των λέξεων
Τόσο που είπα μέσα μου
Αυτές είναι σίγουρα
Ένας μαγικός κόσμος
Και ξεκίνησα να επιστρέφω ξανά
Στον ίδιο μου το είναι
Κυνηγώντας αυτά τα σημάδια στον ορίζοντα
Κάπου στη μέση του δρόμου
Στην επιστροφή
Με προσκάλεσε μια Νεράιδα του βουνού
Φοβισμένος ενώ πλησιάζαμε
Ο ένας τον άλλον
Την παρακάλεσα
Να μην με καταραστείς
Ταξιδιώτης είμαι
Και γυρνώ στον εαυτό μου
Γλυκά ψιθύρισε
Και με ευλόγησε από τη γη
Μέχρι τον ουρανό
Μα σαν γνωστή φωνή μου φάνηκε
Εϊ θαύμα
Και εδώ εμφανίστηκες
Είναι αργά
Τώρα θα συνεχίσω το δρόμο
Αύριο ίσως φτάνω
Ποιος άνθρωπος
Μπόρεσε να ταξιδέψει τόσο μακριά
Ρωτάω των ποιητή που ήταν
Ενώ έβλεπα
Εκείνα που δεν φαινόταν
Και με το φως τις αυγής
Έφτασα
Στην πόρτα της ψυχής
Δυο ακτίνες ηλίου με περίμεναν
Εϊ άνθρωπε
Ξανά συναντηθήκαμε
Εσύ και εγώ πριγκίπισσα μου
Τώρα πρέπει να το παραδεχτώ
Ότι εσύ μέσα μου
Είσαι ο εαυτός μου
Τόσο ταξίδι
Για να φτάσω μέχρι τον εαυτό μου
Παρίσι 28 Αυγούστου
O Γιετόν Κελμέντι (Jeton Kelmendi)είναι ένας από τους σημαντικότερους της σύγχρονης ποίησης
Για να εκφράσει κανείς τα πιο έντονα συναισθήματα στη ποίηση, δεν υπάρχει τίποτα πιο αποτελεσματικό από την σύντομη και συμπιεσμένη μορφή της ποίησης. Δεν σφίγγει το σώμα του το θηρίο και μαζεύει όλες του τις δυνάμεις, όταν ετοιμάζεται να επιτεθεί; Η Ποίηση του Γιετόν Κελμέντι (Jeton Kelmendi)μοιάζει με αυτή την εικόνα με τα εσωτερικά θροΐσματά του. Η ποίηση του χαρακτηρίζεται από τα συναισθήματα του μέτρου και του λακωνισμού. Η συνοπτική λυρική τού διεισδύει βαθιά στις αισθήσεις των αναγνωστών του. Μέσω των ελλειπτικών στίχων του, μας στέλνει ό,τι πράγματι πιο υψηλότερο έχει το ανθρώπινο πνεύμα. Ο Κελμέντι (Kelmendi) είναι ένας από τους σημαντικότερους δημιουργούς της σύγχρονης ποίησης. Τα έργα αυτού του ποιητή από το Κόσσοβο τιμάνε όχι μόνο την λογοτεχνία στην αλβανική γλώσσα, αλλά και την λογοτεχνία γενικότερα.
Athanase Vantchev de Thracy
Παρίσι, 15 Ιουλίου του 2009
Ο ποιητής προσπαθεί να εφεύρει ακόμη μια φορά την πατρίδα και την αγάπη
O Γιετόν Κελμέντι (Jeton Kelmendi)έχει προφανώς τόσο πάθος που δείχνει να θέλει να εφεύρει ακόμη μια φορά την πατρίδα και την αγάπη. Επιδιώκει να αντικαταστήσειτο όνειρο με την πραγματικότητα, αλλά και το αντίθετο. Στην ποίηση του υπάρχει κάτι το αντίθετο, που αντικρίζει τον αέρα και τα επιτεύγματα, λες και δείχνει να μη θέλει να φτάσει, μα στην έρευνα είναι μαχητής.
Στα κλαδιά αποκαλύπτει τις ρίζες, στους καρπούς - τα πρόσωπα. Αποκαλύπτει το παρόν και ανακαλύπτει το μέλλον, αναζητάει τον άλλον και αποκαλύπτει τον ίδιο.
Visar Zhiti (Ρώμη, Ιταλία)
Υπάρχουν πέντε θεματικές "κατηγορίες" ή θεματικά "εδάφη" στην ποιητική τέχνη του Γιετόν Κελμέντι (Jeton Kelmendi)
Η Αγάπη, η Λέξη, η Σιωπή, ο Χρόνος και το 'Έθνος. Αυτές είναι πέντε "κατηγορίες" της αισθητικής, ή τα πέντε θεματικά «εδάφη» της τέχνης, στα οποία ο ποιητής Γιετόν Κελμέντι (Jeton Kelmendi) τραγουδά την επιλεγμένη ποιητική συλλογή του "Ήρθες πάνω στα ίχνη του ανέμου".
Παρόλο που όλη αυτή την λυρική κατέχει η αίσθηση της σκέψης (ο άνθρωπος είναι θέρισμα που διασκορπίζεται στα πάντα), σε μια όχθη της παρούσας σκέψης μιλάει ο ποιητής, ο οποίος βρίσκει το μονοπάτι της πραγματοποίησης της ύπαρξης και των ουσιωδών νοημάτων της ζωής, ο οποίος απευθύνεται σε ένα ξεχωριστό δεύτερό πρόσωπο, πότε στην αγαπημένη του, πότε σε μια γενικευμένη απρόσωπη σύνθεση ως ξεχωριστή συλλογική, εθνική, καθολική, ή κάποιες φορές ως εναλλακτική λύση της λυρικής προσωπικής φωνής του. Αλλά στην άλλη όχθη παραμένουν δραστηριοποιημένες οι σχέσεις μεταξύ της φωνής-αντικειμένου-ομιλητή και της αγάπης, της λέξης, της σιωπής, του χρόνου και της εθνικότητας, της Ιστορίας, του ανθρώπου και της κοινωνίας. Να μην ξεχνάμε ότι επίκεντρο του ποιητικού δημιουργικού ενδιαφέροντος είναι η καλλιτεχνική ύπαρξητης ποίησης, και εκεί ακριβώς υπάρχει ο ποιητικός διάλογος με τον εαυτό του, με μια άλλη / άλλον, με τον ίδιο το ποιητικό λόγο. Η ποιητική αυτή διαδικασία παρουσιάζει την μοίρα της ενεργού σκέψης στις «περιφέρειες» που τονίσαμε πιο πάνω. Ως εκ τούτου, δειλά -δειλά με έναν ήχο του ποιητικού λόγου του Αζέμ Σκρέλι (Azem Shkreli), ο ποιητής παράγει την ατμόσφαιρα των παραδόξων διαπιστώσεων (το είδος της λυρικής έκφρασης όπως "που πάνε οι ερχομοί", "ύδατα της δίψας της", και "η θάλασσα μπορεί να στεγνώσει" κ.λπ..) πράττει με τρόπο ούτως ώστε την καλλιτεχνική λέξη "να την φέρει σε δύσκολη θέση", να τη φέρει στην ανεπιθύμητη κατάσταση' εκεί υπάρχει ένα άλλο επίπεδο της καλλιτεχνικής δήλωσης, αυτή της ποιητικής κραυγής με την συμπυκνωμένη, την καθαρή, την κομψή έκφραση για να πετύχει στο τέλος να προσθέσει στην ποίηση ένα αισθητικό επίπεδο, ακόμη και μια "υποχρέωση": αυτή της αυτοανάλυσης, της αυτοπαρουσίαστης ανθρώπινης αισθητικής, μέσω των τόσο αποχρώσεων και επιλογών μεταφορικής έκφρασης και γιατί όχι των λεξεοσχηματισμών. Τοποθετημένη και διαβασμένη με αυτό το τρόπο την ποίησή του, ο δημιουργός έχει εμβαθύνει την μυθολογία της προσωπικής ποίησηςσε λυρικό του πνεύμα επάνω σε αρχαιοτυπικές καταστάσεις με την προσωπική του εμπειρία ή την πολιτιστική ή ιστορική εμπειρία του έθνος του. Εάν αυτά είναι τα πέντε μυθικά "στοιχεία", τα οποία αποτελούν τη βάση της μνήμης και όλων των πραγμάτων, τότε και η αγάπη, η λέξη, η σιωπή, ο χρόνο και το έθνος μας ορίζονται ως πολύ σημαντική προσωπική εμπειρία. Πρέπει να τονίσουμε ότι η ποίηση του Γιετόν (Jeton) επεξεργάζεται τη γλώσσα ως αυτόνομη οντότητα, με σύγχρονη συνείδηση για το λογοτεχνικό κείμενο.
Prend Buzhala συγγραφέας και ερευνητής
Μια ζωντανή σιωπή της ομορφιάς με ήρεμο πνεύμα
Ο ποιητής Γιετόν Κελμέντι (Jeton Kelmendi), ο οποίος προέρχεται από μια οικογένεια ευγενών με αρχαίες ρίζες του χριστιανισμού και των αγώνων των Αλβανών για ελευθερία και ανεξαρτησία, είναι ταλαντούχος εκ γεννήσεος (1978), κοντά στο ιστορικό Πρίζρεν της Ένωσης του Πρίζρεν (1878), τιμώντας σήμερα το Κόσσοβο, σαν μεγάλος ποιητής της βαθύς σκέψης. Η ποίηση του Γιετόν Κελμέντι (Jeton Kelmendi), έρχεται ως ευλογία θαυμασμού από τον καλύτερο γνώστη της αλβανικής ποίησης στη ρουμανική γλώσσα, Marius Chelaru, ο οποίος αξιολογεί αυτό το έργο ως «ένα ταξίδι σε έναν εσωτερικό κόσμο, των πολύχρωμων συναισθημάτων και των δευτερόλεπτων που καταβάλλονται μέσα από τα δάχτυλά του χρόνου, έχοντας δημιουργήσει την πραγματικότητα στο βάθος του χρόνου όταν ο χρόνος, μερικές φορές φαίνεται σχεδόν «αγγιγμένος » και απορροφάτε από τον ποιητή, όπως οποιοδήποτε άλλο μέρος της ευαισθησίας της αγάπης και του ανθρώπινου πνεύματος ». Μέσω της διαφανής και εύθραυστης λυρικής του, ο συγγραφέας δίνει νόημα στη ζωή, και κερδίζει το κακό ως μαχητής / στοχαστής, ο οποίος μέσω της καθολικότητας του, δίνει ένα παρόν στην απελευθέρωση του λαού του.
- Κ. Kelmendi!
Παρακαλούμε τον Κύριο να χαίρεσαι την εξέλιξη σου και μας κάνεις να παραμείνουμε για πάντα περήφανοι για το γεγονός ότι σε έχουμε γνωρίσει στο Βουκουρέστι, ως έναν ιεραπόστολο του αλβανικού κλασικισμού του δικού μας σήμερα!
Καθ. Δρ. Xhelku Maksuti (Ρουμανία)
Ο ποιητικός στίχος του Γιετόν Κελμέντι (Jeton Kelmendi)
Ο ποιητικός στίχος του Γιετόν Κελμέντι (Jeton Kelmendi) είναι αρκετά τρανταχτής, διότι ο ποιητής μας κατεβάζει από τα ύψη, όπου δεν στερείται τη φαντασία και ο άνθρωπος θεωρείται το βράχος μιας ζωής, που αξίζει να ξεδιπλώνεται και να διαβαστούν τα μηνύματα του.
Ali Podrimja, (Πρίστινα)
Το φως των λέξεων
Φαίνεται ότι εδώ και αιώνες σαν να κρατάει στο σώμα του το πουκάμισο της αλβανικής ποίησης, ενώ το φως της, στην ψυχή μου, ενθαρρύνει τον αγέρι με στίχους που θεραπεύουν από το θάνατο διαβάζοντας τα ή ακούγοντας το θαυμάσιο θρόισμα τους. Η δύναμη των στίχων των Αλβανών ποιητών πηγάζει από την αιώνια καρδιά της γης που προστατεύεται με την αγάπη και τον πόνο όπου ολοκληρώνει την αποστολή της ζωής με αξίες, οι οποίες μένουν στην ιστορία. Εδώ, κρατώ στις παλάμες μου, την ποιητική ψυχή του Γιετόν Κελμέντι (Jeton Kelmendi), ενώ το φως του φαίνεται να επαρκεί, διότι προέρχεται από τις ρίζες των λέξεων που υψώνει μέχρι το βλέμμα, τόσο που καταλαβαίνω την κραυγή τους στην ομιλία μου, του ενός φτωχού αναγνώστη και με κάνει να είμαι μάρτυρας της στιγμής της νίκης του κοσσοβάρικου δάκρυ.
Ο Γιετόν (Jeton) είναι μια εσωτερική φλόγα απομακρυσμένος στην ενέδρα των λέξεων που δεν σε αφήνουν μόνο σου, αν και τις διαπερνά η μοναξιά στην απόσταση μιας σκέψης της οποίας είναι κρυμμένοι οι δρόμοι. Ο ποιητής αποσπά από τη σάρκα της ελπίδας ένα θαύμα εκθαμβωτικό που ταλαντεύεται με όλες τις σκιές οι οποίες έρχονται πίσω σου και το φθινόπωρο περνάει από εδώ σαν μια σιωπή ξεκινήματος όταν σε κλείνει το παρελθόν στη μοναξιά. Ποιος ξέρει ποιος ήρθε πρώτα: "ο ερχομός ή η αποχώρηση", ρωτάει ο ποιητής ονειρεύοντας να επουλώνει τις πληγές όλων των μοναχικών του κόσμου. Ο Jeton Kelmendi κερδίζει μάχη των στοχασμών στις φιλόδοξες προσπάθειες όντας μια ξεχωριστή φωνή της καλλιτεχνικής συνείδησης της αλβανικής ψυχής. Έτσι, τα ποιήματά του δίνουν βαρύτητα στην ολοκλήρωση και στην αξία, μετατρέποντας τα σε πραγματικό κόσμημα. Από που θα ξεκινήσει η αυριανή μου μέρα, που είναι η δικιά μου σκιά του χθες, αναρωτιέται ο ποιητής, έχοντας το βλέμμα του στην αφανή πέτρα με τα όνειρα και την αφύπνιση τους.Ευαίσθητος και ειλικρινής, ο ποιητής φέρνει στο δικαστήριο του τελευταίου βαθμού της γλώσσας όλων , ό' τι είναι πλασμένο με αλήθειες, αγάπη, αμφιβολία ή νίκη, σε ένα καλά δομημένο προσωπικό αρχείο, που τον τοποθετεί χωρίς καμία αμφιβολία στο κύκλο των μεγάλων φωνών της σύγχρονης αλβανικής ποίησης. Ο ποιητής ακούει τη σιωπή των ιχνών των λέξεων, στις όχθες των οποίων εγώ, το καθυστερημένο πτηνό ή ο ερχόμενος πριν της ώρας του, δεν είμαι πάρα μόνο ο άνθρωπος των καθαρών αγγιγμάτων από την λευκότητα των οποίων έχει ξεκινήσει το πέταγμά του ένας μοναχικός γλάρος. Και να, του έδωσε ο Κύριος "λίγο αργότερα", κάλιο αργά πάρα ποτέ, να βρεθεί ένας "κομήτης" ο οποίος ξέρει να μεταφράζει και να μας φέρει την ποιητική ψυχή του Κοσσυφοπεδίου στο βορρά του Δούναβη, στη αγκαλιά της γλώσσας ενός έθνους με τον οποίον μας συνδέει ένα αρχαίο και όμορφο παρελθόν, από την οποία προέρχεται η αρχαιότερη και η πιο όμορφη λέξη από τα υποστρώματατης γλώσσας μας: bukuria (μπουκουρία - ομορφιά). Ας είναι ευχάριστη και αξέχαστη αυτή η ευλογημένη στιγμή, με τη ποίηση του Γιετόν Κελμέντι (Jeton Kelmendi) στην ρουμανική γλώσσα.
Mihai Antonescu Συγγραφέας (Ρουμανία)
Ο Γιετόν Κελμέντι (Jeton Kelmendi) είναι η ευαίσθητη ψυχή που ξέρει να μάθει τις λέξεις να ερωτεύονται
Ο Γιετόν Κελμέντι (Jeton Kelmendi) δίνει τέχνη και πνεύμα στη ποίηση του, δηλαδή όμορφο συναίσθημα. Η ποιητική του αίσθηση μεταφέρεταιστον αναγνώστη, εξακολουθώντας να μην τον έχει ο δημιουργός. Χτυπάει έντονα, εύθυμα και χαριτωμένα. Μάλιστα γοητευτικά ακόμη και όταν υπάρχει σιγή μεταξύ στίχων. "Πόσο σπάνια πια τα γράμματα".Η ποιητική λέξη του Γιετόν Κελμέντι (Jeton Kelmendi) και η μετάφρασή της στη γλώσσα Eminescu (ρουμανική), καθώς και η δρομολόγηση του σε αυτή την όμορφή περιοχή του Φαβορίτι, διακοσμεί το Βουκουρέστι σε μια καινούρια στιγμή στην φωλιά των πνευματικών προσπαθειών μεταξύ της αλβανικής ψυχής και της ρουμάνικης γλώσσας της πατρίδας της ποίησης. Ο Κελμέντι (Kelmendi) εκφράζει τη λύπη του διότι είναι σπάνια τα γράμματα. Εμείς δεν λυπόμαστε εάν τα λόγια του ποιητή των μεγάλων έργων σε καλούν να αγωνίζεται να κρατήσεις ψηλά τη σημαία του αλβανικού πατριωτισμού και πολιτισμού. Ο ποιητής ζει διασκορπιζόμενος στο Κοσσυφοπέδιο, τη Γαλλία, το Βέλγιο και αλλού. Είναι μια ευαίσθητη ψυχή που ξέρει να μάθει τις λέξεις να αγαπούν. Τα λόγια του είναι λυρικές πτήσεις προς το φως της φαντασίας, δεξιότητας, υπευθυνότητας και ισορροπίας.
Florentin Popescu Συγγραφέας (Ρουμανία)
Μια αυθεντική έκρηξη του αλβανικού πνεύματος
Η Ποίηση του Γιετόν Κελμέντι (Jeton Kelmendi) είναι μια αυθεντική έκρηξη του αλβανικού πνεύματος. Δίνει στην ποίηση του τέχνη και πνεύμα, επομένως, μια όμορφη αίσθηση. Ο Λασγούσης έγραφε για το αστέρι της καρδιάς του και τον ύπνο της ψυχής, ο Γιετόν γράφει στη σκιά της μνήμης και το πνεύμα της λέξης. Το ποιητικό πνεύμα εξακολουθεί να αγγίζει τον αναγνώστη και να αφήνει δειλά - δειλά στον συγγραφέα. Η ψυχή του ρέει φυσικά, ζωηρά και με χάρη.
Agim Gjakova, (Πρίστινα)
Η ομορφιά του στίχου
Πριν καιρό ήρθε στην αλβανική ποίηση προς τους αναγνώστες μια ωραία φωνή της ποίησης. Και διαβάστηκε και άξιζε. Το πρώτο του έργο δεν ήταν τυχαίο, ένα ξέσπασμα της αγάπης ενός νεαρού άνδρα που θα πει ό,τι έχει και ό,τι αισθάνεται. Τα άλλα έργα του μας πείσανε ότι γράφει το σίγουρο χέρι ενός ποιητή που αγαπάει την ποίηση, την γνωρίζει και ξέρει να την γράφει.
Ο Γιετόν Κελμέντι (Jeton Kelmendi) είναι ποιητής της πνευματικής και πολυνοηματικής ποίησης ,ο οποίος παρά τα λογοτεχνικά σχήματα που είχε διαβάσει, θα βρει το ποιητικό του δρόμο με θέματα και μορφές, εκφράζοντας τα με το ιδιαίτερο στυλ του. Στο επίκεντρο της ποίησης είναι η καλλιτεχνική ομορφιά σαν αισθητική κατηγορία. Στην ίδια παράλληλη γραμμή παραμένουν η αγάπη και η ποίηση, εκεί στο θρόνο της ψυχής του ποιητή. Διαβάζοντας τα ποιήματα του Γιετόν Κελμέντι (Jeton Kelmendi) έχουμε την αίσθηση ότι αντικρίζουμε προηγούμενα θέματα του γραπτού λόγου, όπως αυτές από το ιστορικό παρελθόν, την καθημερινότητα, την προσωπική ζωή, τις νότες της αγάπης, από που εμπνέονται και άλλοι ποιητές, αλλά ο τρόπος ποίησης του είναι πολύ προσωπική. Υπό αυτή την οπτική καταλαβαίνω εγώ την ποίησή του, η οποία είναι μία από τις πιο απίθανες μορφές της ανάγνωσης και ερμηνείας. Ο ποιητής Γιετόν Κελμέντι (Jeton Kelmendi) ενώνει σε ένα τις επιθυμίες του με της επιθυμίες της πατρίδας. Σε κάποια ποίηση ο ποιητής μου θυμίζει τον εθνικό μας ποιητή τον Αζέμ Σκρέλι (Azem Shkreli), ειδικά όταν πρόκειται
για τη φροντίδα, το σεβασμό και την ωριμότητα του γραπτού λόγου: Και αυτός απαιτεί σχολαστική σχέση του λόγου και της σκέψης, από τη θέση του πνευματώδη ποιητή γιατί η ωραία λέξη και ο στοχασμός δημιουργούν την τέχνη, την ποίηση, τη αισθητική ομορφιά. Αυτός είναι ο λόγος που συναντούμε στην αυτοβιογραφική προσέγγιση του σημεία όμοια με την προσέγγιση της βιογραφίας της χώρας. Η μεταφορική του είναι πέρα της καλλιτεχνικής, η πηγή όλης της ομορφιάς στην ποίησή του. Η Ομορφιά των ομορφιών.
Καθ.. Δρ Xhavit Alickaj κριτικός λογοτεχνίας καλητέχνης
Η συμβολική της λέξης και η τέχνη των αντιθέσεων
'Όπως έγραφε και ο Οράτιος στη "Ποιητική τέχνη", "Οι ποιητές πρέπει να επιφέρουν χρησιμότητα ή ψυχαγωγία, ή ταυτόχρονα να πούνε πράγματα ευχάριστα και χρήσιμα", έτσι και η ποίηση του Κελμέντι από μόνη της περιλαμβάνει στοιχεία μίας ιδιαίτερης ποίησης, φέρνει το χρήσιμο και το ευχάριστο στους αναγνώστες, με καλλιεργημένο και σύνθετο ύφος της γλώσσας με πολύ πετυχημένα σύμβολα, αλλά ποτέ δεν υπερφορτώνει την ποίηση. Η ποίησή του, ο λυρικός λόγος, ή " η εσωτερική αντιγραφή του ήχου και εικόνας δείχνει να είναι ένας θεματικός ποιητής" (Northrep Fraji) και στην ποίηση του Κελμέντι (Jeton). Αυτός ο τρόπος της θεματική ποιητικής που χαρακτηρίζει την ποίησή του, χτίζεται από τις επεξεργασμένες εικόνες με γλυκούς στίχους, με εσωτερικό ρυθμό και παρορμητικό τονισμό, συχνά με επιφωνήματα, ή ένα μοναδικό γράμμα το οποίο φέρνει πολλή δυνατή έκφραση- στοιχεία που δίνουν σε αυτή την ποίηση και τις ειδικές διαστάσεις και την καλλιτεχνική ιδιαιτερότητά του. Ο Γιετόν Κελμέντι (Jeton Kelmendi) ανήκει στην νεότερη γενεά της αλβανικής λογοτεχνίας, της γενεάς που βίωσε την πιο τραγική κατάσταση στα Βαλκάνια και τώρα περπατάει χέρι-χέρι με τις πιο σύγχρονες τάσεις της λογοτεχνίας, και μεταφέρει στον ώμο ένα πικρό παρελθόν, που αποθανατώνει ο Κελμέντιμε θορυβώδες φαντασία και δυναμικό ποιητικό λόγο. Η ποίηση του Κελμέντι είναι κοινωνική. 'Όσο ανατρέπει αντιλήψεις, άλλο τόσο δημιουργεί. Είναι πραγματική όσο και φανταστική. Ο ποιητής περπατάει με τους στίχους για να κατανοεί τα κρυφά του κόσμου, βρίσκεται στην λεπίδα του παράδοξου, ακόμη και όταν ίσως ο "χρόνος έχει καταλάβει το κακό" (Μετά την γνωριμία), αλλά έχει στην ψυχή τη δύναμη της ποίησης για να ξεπεράσει κάθε πρόκληση και γύρω από αυτή να θριαμβεύσει η λέξη.
Ndue Ukaj κριτικός λογοτεχνίας, (Σουηδία)
'Ενας ιδιαίτερος προσωπικός ποιητικός κόσμος
Ο Γιετόν Κελμέντι (Jeton Kelmendi) έχει το χάρισμα να βρει ένα προσωπικό ύφος, το θεματικό βάθος και έναν ιδιαίτερο προσωπικό ποιητικό κόσμο, στον οποίο κινείται με μεγάλη επιδεξιότητα. Χωρίς να απομακρυνθεί από το ποιητικό χυμό του τέλους της κομμουνιστικής εποχής ή του πόλεμο, που έχει πρόσφατα επηρεάσει τον κόσμο στον οποίο ζει, την ύπαρξη του στην ιστορία και το "είναι" του τόπου καταγωγής του, τα οποία περιγράφονται με τρυφερότητα (για παράδειγμα, Η Πατρίδα μου είναι η πατρίδα του Θεού / πού μου έδωσε το όνομα / Αλβανός) στο πνεύμα και στο στίχο του για την πατρίδα κάθεται δίπλα-δίπλα και ο στίχος της αγάπης (για παράδειγμα: 'Ερωτα / Η ομορφιά και οι στίχοι μαζί ρέουν / Για σένα και την πατρίδα). Διαβάζοντας την ποίησή του υπό την ροήμιας ανάλυσης του χρησιμοποιούμενου λεξιλογίου, των γλωσσικών/στιλιστικών διαδικασιών, μέσα από τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιεί τη λέξη, ο Γιετόν Κελμέντι (Jeton Kelmendi) μερικές φορές μου θυμίζει έναν από τα πιο σημαντικά στοιχεία της αμερικανικής ποίησης, Charles Olson: Τα στοιχεία του λεξιλογίου είναι καθορισμένα, αλλά ο ποιητής, μέσα από τη στάση του, (το παιχνίδι του μυαλού) είναι αυτός που χρησιμοποιεί τις λέξεις με ένα εκλεπτυσμένο τρόπο. Η πολυπλοκότητα για τον Γιετόν Κελμένδι (Jeton Kelmendi) δεν σημαίνει ακρίβεια, αλλά προσπάθεια για την ανάπτυξη μιας φιλοσοφίας στον ευρύτερο τομέα του λόγου, με τον οποίο ντύνει το ποίημα. Και για αυτό μπορούμε να πούμε ότι ολοκληρώνει με μεγάλη επιτυχία.
Marius Chelaru (Βουκουρέστι)
Το έργο του Γιετόν είναι μια Καλιφόρνια της λέξης
Αν σε χτυπάει η έμπνευση και δεν το αποθανατώνεις στο στίχο, τα λόγια τα παίρνει ο αέρας. Ο Γιετόν Κελμέντι (Jeton Kelmendi), ζει στη ροήτων λέξεων που πετούν από τη μια λέξη στην άλλη. Η λέξη του η οποία θέτει ερωτήματα σχετικά με την ομορφιά είναι καλό φάρμακο για την απέλαση της πίκρας. Αυτός έχει επιδείξει εξαιρετική ωριμότητα με την απόδοσή του στο πεδίο της ποίησης. Το έργο του Γιετόν είναι μια Καλιφόρνια της λέξης. Η Monaliza του βλέπει τον κόσμο στα πρόσωπα χωρίς να του μιλάει. Σε στίχους του αισθάνεσαι την Νταρντανία με ρυθμό καρδιάς να χτυπάει στις καρδιές εκείνων που την αγαπούν και την αισθάνονται. Η Monaliza του είναι η γυναίκα η οποία έζησε όλες τις απολαύσεις που σε κάνουν αθάνατο. Ο ποιητής έχει επιλέξει για σημείο μέτρησης τον καρδιακό παλμό, το βάρος της λέξης, τη δύναμη του αγέρι, την επιβράδυνση της ταχύτητας, την μνήμη και την απόλιά της. Ο Λασγκούσι (Lasgushi)έγραφε για το αστέρι της καρδιάς, εμείς γράφουμε για τον ύπνο της ψυχής, ο Γιετόν γράφει για την σκιά της μνήμης και το πνεύμα της λέξης. Επάνω στο στρώμμα του λόγου του ξαπλώνει το φθινόπωρο και πέυτει το φως. 'Εκει περιμένει μόνο την αγαπημένη του και κάθεται ο ποιητής κοντά της να ξεκουραστεί. Η αποστολή της λέξης του είναι ευγενική, καλλιτεχνική, ηθική, πατριωτική και ερωτική.
Baki Ymeri (Βουκουρέστι, Ρουμανία)
Η ποίηση του Γιετόν Κελμέντι είναι μια ζωντανή ζωγραφιά που σιωπά σαν κομψό ήσυχο πνεύμα.
Ο δρόμος των λέξεων της ποίησης του Γιετόν Κελμέντι (Jeton Kelmendi), είναι ένα μαγικό φως που σε οδηγεί στο ναό της ελευθερίας και της αγάπης. «Ο ποιητής ξέρει να μιλάει ελεύθερα με τη δύναμη της λέξης και με το μητρικό της βάρος. Είναι αυτός ο ίδιος που, εάν είναι αναγκαίο ξέρει να ξεπεράσει τον εαυτό του, έχοντας ξεπεράσει τη σκιά της νύχτας, αντιμετωπίζοντας όλες τις προκλήσεις της ζωής για να βγει από το σκοτάδι στο φως. Ο ποιητής συνεχίζει να δημιουργεί ασταμάτητα, μέσω της ευπάθειας και του απαραβίαστου της ψυχής και του νου. Η ποίηση του Γιετόν Κελμέντι είναι μια ζωντανή ζωγραφιά που σιωπά σαν κομψό ήσυχο πνεύμα διατηρώντας παράλληλα ένα ζωτικό πόνο για το μυστήριο."
Miradije Ramiqi (Πρίστινα)
'Ένας ερευνητής τηςελευθερίας μέσα από το σώμα τη λέξη
"Η ποίηση, για μένα είναι αυτό που δεν μπορεί να υπερβαίνει πέρα τωνσυνόρων." Πριν από μια δεκαετία, όταν ήταν μόλις 20 ετών, ένας νέος από το Κόσσοβο ήξερε τι πάει να πει να χάσει κανείς τα πάντα, εκτός από την ελευθερία και τον πρώτο τόμο των ποιημάτων του. Ίσως μόνο για αυτό ο Γιετόν Κελμέντι (Jeton Kelmendi), ήθελε να πετύχει η ποίηση του για να γίνει "κάτι" που θα αναγκάσει τον καθορισμό των ορίων για την ειρήνη και την αγάπη για να υπάρχει "μια μικρή πατρίδα". Από τότε, από το έτος αυτό (1999), γράφει. Δέκα χρόνια πλέον, αυτός ο νέος από το Κοσσυφοπέδιο γράφει με τον καημό και την παραγωγικότητα που πιστεύει στη δύναμη του λόγου, το οποίο νομίζει ότι "πέρα από τη σιωπή", τοναναμένει η ηθική υποχρέωση να επιδιώξει την ελευθερία και την εξαιρετική γυναίκα, για να μιλήσει για αυτές, για τη διατήρηση της ακατάσβεστης πυρκαγιάς στο ναό του Κοσσυφοπεδίου.
Μαριλένα Lica (Παρίσι)
Εκπροσώπους της γενιάς του
Ο Γιετόν Κελμέντι (Jeton Kelmendi) είναι τυπικός εκπρόσωπος της γενεάς του στην ποίηση, η οποία μεγάλωσε και αναπτύχθηκε στις συνθήκες του μεταπολέμου του Απελευθερωτικού Στρατού του Κοσσυφοπεδίου. Με τη σωματική του ανάπτυξη αυξάνεται επίσης η ποίησή του. Ο ίδιος σήμερα στα αλβανικά γράμματα αναγνωρίζεται ως ένας πραγματικά αυθεντικός ποιητής και με γνωστό όνομα στους λογοτεχνικούς κύκλους. Από το ένα βιβλίο στο άλλο, από το ένα ποίημα στο άλλο, ο Γιετόν έχει τελειοποιήσει τον άψογο στυλ του. Αν και κατά την πρώτη λογοτεχνική του διαδρομή έχει πατήσει στα ήχοι του μεγάλου ποιητή από την Ρουγκόβα τον Αζέμ Σκρέλι (Azem Shkreli)' με τον καιρό ο Γιετόν έχει καταφέρει να δημιουργήσει τον προσωπικό και μοναδικό στυλ του. Επίσης, η σημασιολογική πλευρά της ποίησής του έχει περάσει από εμπλουτισμό με πληθωρικό γάμμα θεμάτων, κίνητρων και ιδεών, καθιστώντας το ως ένα σεβαστό όνομα στην αλβανική ποίηση.
Κ. Arben Atashi (Πρίστινα)
