Jeton Kelmendi
Jeton Kelmendi è nato a Peje-Kosovo.
Compie la scuola elementare e secondaria nella sua città natale. Segue gli studi superiori di Comunicazione di massa a Prishtina, e quelli post-laurea presso l'Università di Bruxelles ULB-(politica internazionale e questioni di sicurezza). Da diversi anni scrive e pubblica poesie, prosa, saggi e racconti. È partner di molte media, albanesi e straniere, dove affronta i problemi di politica e cultura. In particolare si occupa di relazioni internazionali. Il suo nome diviene noto al lettore nel Kosovo con la prima raccolta di poesie "Il secolo delle promesse”, pubblicata nel 1999. In seguito pubblica una serie di altri libri. Le sue poesie sono state tradotte in oltre 22 lingue, e pubblicate in diverse antologie internazionali. È uno dei poeti più tradotti albanesi. Un degno rappresentante della poesia moderna albanese. Membro di vari club di poeti, collabora con diverse riviste letterarie, soprattutto in inglese, francese e rumeno. Nella sua creatività nel campo dell'arte letteraria, si esprime in una elaborazione moderna del testo poetico, che risalta la profondità del suo pensiero. Si distingue in poesia lirica ed ellittica.. Attualmente vive e lavora a Bruxelles.
Titoli dele sue opere poetiche:
I secolo delle promesse, 1999
Oltre il silenzio, 2002
Se fosse mezzogiorno, 2004
Mi perdoni Patria, 2005
Dove finiscono gli arrivi, 2007
Sulle tracce del vento, 2008
Dai tempo al tempo, 2009
Il cammino dei pensieri, 2010
Il dramma:
La Signora Parola
Alcune edizioni in lingue straniere:
-Ce mult s-au rãrit scrisoril (tanto rare le lettere) in rumeno.
-A breath (Respiro) in inglese in India
-Madame Parole (La Signora Parola) dramma in francese.
-Comme le debut est silencieux (L'inizio è il silenzioso), in francese.
-ΠΟΥ ΠΑΝΕ ΟΙ ΕΡΧΟΜΟΙ (dove vanno gli arrivi) in greco.
-Wie wollen (Come amare) in tedesco, Germania.
Riconoscimenti internazionali:
Membro dell'Associazione dei Giorbalistit professionisti d'Europa, Bruxelles
Membro dell'Accademia delle Scienze ed Arti d'Europa, Parigi
Il Premio prestigioso SOLENZARA, Parigi.
COME SI VA DA SE STESSO
Vado a trashinare stati
Campi e montagne e mari
Tutto quello che c’é
Nel mondo
Viaggiatore accompagnatto da giorni e notte
Amiche
Cammino sui minutti della mia vitta
Fino a quando ti incontro
Ei
Che fai qua
Ogni volta che cammino dentro
Me stesso
Ti incontro te
Ad ogni incrocio
Un tuo segno
Una luce verde
Mia
Nel cielo i tuoi occhi splendono
Quanto lungo
Il mio viaggio
Su queste vie
Che solo io ....
Cammino rapidamente
Orientato
Con i tuoi segni
Ei
Tu strano essere umano
Che ora é
Che giorno é oggi
Il mese lo so
L’ anno
E l’ anno beato
Quando ho passato la linea
Egnatia
Due signore sedute al bar
Mi aspettavano
Una mi appariva
Come il sole
L'altra come la luna
Quando arrivo vicino
A loro
Di nuovo tu eri
La prima signora
La seconda
L'amore
La guida degli interni dell'anima
Abbiamo parlato a lungo
Per le cose
E di nulla
Quanto abbiamo scaricato
Le sorgenti delle parole
Finche ho detto
Queste sonno certamente
Un mondo magico
E mi sonno partito a tornarmi
Da me stesso
Attraverso questi segni orientato
Da qualche parte a meta strada
Del ritorno
M'ha ottenuto una fata della montagna
Pauriti quando ci siamo venuti vicino
L'uno al'altro
L'ho suplicata
Non mi maledici
Viaggiatore sonno
E sto per tornare da me stesso
Con morbida voce
Mi benedica dalla terra
Fin'al cielo
Ma con una voce conosciuta sembrava
Ei meraviglia
Ecco, pure qua ci sei
'E tardi
Adesso continuo il percorso
Domani forse arrivero
Quale essere umano
Aveva pottuto viaggiare cosi lontano
Domando il poeta che e stato
Guardando
Quella che non la vedevo
E nella prima ora di mattina
Mi sonno arrivato
Dalla porta dell'anima
Due raggi del sole mi aspetavano
Ei anima
Ci siamo incontrati di nuovo
Tu ed io e la mia principessa
Ora me lo devo ammettere
Che tu in me
Sei me stesso
Tutto questo viaggio
Per arrivare da me stesso
Parigi 28 Marzio, 2010
SI SHKOHET PËR TE VETË VETJA
Kapërcej shtete
Fusha e male e dete
Krejt më çka ka
Bota
Rrugëtarë i shoqëruar nga ditë e netë
Mikesha
I shëtis minutat në jetën time
Deri të takoj ty
Hej
Ç’bën këtu
Sa herë shëtisë brenda
Vetvetes
Të takoj ty
Në qiell m’ shndrisin sytë tu
Sa i gjatë
Udhëtimi im
Nëpër këto udhë
Që vetëm unë iI kapërcej me shpejtësi
Duke u orientuar
Me shenjat tua
Hej
Ti njeri i çuditshëm
Sa është ora
Çfarë date është sot
Muajin e di
Viti
Është i viti i mbarë
Kur kalova vijën
EGNATIA
Dy zonja ulur në bar
Më prisnin
Njëra më shfaqej
Si Dielli
Tjetra si Hënë
Kur mbërrita pranë
Tyre
Sërish ti ishe
Zonja e parë
E dyta
Dashuria
Timonierja e brendësive
Biseduam gjerë e gjatë
Për gjërat
Dhe as asgjëtë
Sa shumë i zbrazëm
Krojet e fjalëve
Sa thash me vete
Këto janë me siguri
Një botë magjike
Dhe u nisa të kthehem prapë
Te vetë vetja
Nëpër ato shenja duke u orientuar
Diku në mes të rrugës
Kthimit
M’ përftoi një Zanë Mali
I frikësuar tek po afroheshim
Njëri - tjetrit
E luta
Mos m’ shito
Rrugëtar jam
E po kthehem tek vetja
Butë bëzani
Dhe m’ bekoj prej toke
E në qiell
Po si zë i njofshëm m’u duk
Hej mrekulli
A edhe këtu më dole a
Është vonë
Tani po vazhdoj rrugën
Nesër ndoshta mbërrij
Cili njeri
Kish mundur me udhëtua kaq larg
Po e pyesë poetin që ishte
Tek e shikoja
Atë që s'e shihja
Dhe me ferk të mëngjesit
Mbërrita
Te porta e shpirtit
Dy rreze më prisnin
Hej njeri
Sërish u takuam
Ti dhe Unë e princesha ime
Tani më duhet ta pranoj
Se ti në mua
Je vetë Unë
Gjithë ky rrugëtim
Për të arritur deri te vetë vetja
Paris me 28 mars 2010
AL DI LA DI SE STESSA VIVEVA
Adesso è venuta da se stessa e vive con gli angeli
(A Madre Teresa)
Quanti anni sono passati
Da una grande partenza
Al di la di se stessa viveva una meraviglia albanese
Con due spiriti
Uno per il dio e l'altro per l'umanità
Era un po’ Gongie e un po’ Calcutta
Di più albanese e di più luce
All'umanità
Pregava e diventava lei
La preghiera
Illirica
La nostra Madre Teresa
Nel 1978 la pace ti è caduta sul nome
A quest'anno nonna
Io sono venuto nel mondo
Ormai
Quando ho bisogno della fierta
Vado a Kruja dai kastrioti
E chiamo Giorgio
Quando ho bisogno di una stella
Dell'universo
Esco nella collina del sole
Chiamo Rugova
Nostra Madre Teresa con la tua preghiera
mi sono addormentato e sono
Svegliato
Dardano
Gli angeli che vivono nel cielo
Sorridevano e aspettavano
La tua partenza
Quanti anni sono passati
E la patria è pronta
Per un altro giorno
Albanese
Continua a pregarti per l'umanità
Per i tuo orfani
Per la nostra cara terra
Che si chiama
ILIRIA.
È passato il tempo
che sei andata
qua ormai vengono altri tempi
Gongie
"Sai una parola di pietra"
L'ho imparata a Screl
Anche un palazzo di sogni ce l'ho da qualche parte
ha detto Kadaré
Ed adesso beate le trecce di Precasi
E di Glogiano
Questa realtà l'abbiamo vista con i nostri occhi
Il nostro padre nei cieli ci vede con simpatia
Dici pure una parola
In albanese
Che il dio benedica l'Albania
Accenda anche una candela
Illirica
Questa è la prima
Ognuno lo sa
Madre tu sei la luce
La partenza non è per invidiarla
Da nessuno
Però quando si parte come ti sei andata madre
È una partenza meravigliosa
Anche Gesú sapeva per gli albanesi
Però il maltempo ci aveva presi
È come fare della mala sorte
I vicini erano cosi
Al di la di se stessa ti sei vissuta
E adesso ti sei venuta a vivere da te stessa
immensità
Con gli angeli
Il nostro futuro di domani
Portaci oggi
Pregati o Madre ancora una volta
Perché il dicembre mi ha fatto paura
E non so che mi vedono gli occhi
Mi sembra che il freddo di Dardania
Arriva in ritardo a primavera
Dardanica
Non dimenticare anche i quattro pezzi
Separati
Madre tu sei la nostra stella che illumina nel cielo
anche nella terra
inizio di dicembre 2007 Bruxelles
Giongie é il nome albanese di madre Tereza
PËRTEJ VETVETES JETONTE
Tani ka ardhur tek vetvetja dhe jeton me engjëjt
(Nënës Terezë)
Sa vjet kaluan
Nga një shkuarje e madhe
Përtej vetes jetonte një mrekulli Albanika
Me dy shpirtra
Njërin për zotin tjetrin për njerëzimin
Ishte pak Gonxhe pak Kalkutë
Më shumë Albanika e më shumë dritë
Njerëzimit
Lutej dhe bëhej vet
Lutja
Ilirika
Nëna jonë Terezë
Me 1978 paça të ra në emër
At vjet nëno
Unë erdha në ketë botë
Tash
Kur më duhet krenaria
Shkoj në Krujë të kastriotët
E i thërras Gjergjit
Kur më duhet një yll
Universi
Dal në Kodër të Diellit
I bëj zë Rugovës
Nëna jonë Terezë
Me lutjen tënde kam rënë e jam
Zgjuar
Dardan
Engjëjt që jetojnë në qiell
Buzëqeshën dhe pritën
Shkuarjen tënde
Të madhe
Sa vjet u bënë
Dhe atdheu po bëhet gati
Për një ditë tjetër
Albanika
Vazhdo lutu për njerëzimin
Jetimet tu
Për tokën e shtrenjtë
Që i thonë
ILIRI
Kaluan sa mote
Që shkove
Këndej po vijnë do tjerë
Gonxhe
“E di një fjalë prej guri”
E mësova n’ Shkrel
Edhe një pallat ëndrrash e kam diku
Tha Kadare
E tash
Bekoj edhe gjurmët e Prekazit
E të Glloxhanit
Ato zhgjëndrra i pamë me sy
Ati ynë në qiell
Na shikon me simpati
Thuaje edhe një fjalë
Shqip
Zoti e bekoftë Arbërinë
Ndeze një kandil ndriçues
Ilirikase
Kjo është e para
Çdo kush e din
Nënë ti je vet drita
Shkuarja nuk është e lakmueshme
Për kurrkënd
Veç kur shkohet si ti nënë
Është shkuarje e mrekullueshme
Edhe Jezusi dinte për albanët
Po moti i keq na pat marrë
E çka ti bësh fatit zi
Fqinjët na qëlluan të tillë
Përtej vetës ke jetuar
Dhe tani ke ardhur po jeton në vetveten
Përjetësi
Bashkë me engjëjt
Të ardhmen tonë të nesërme
Sjellna sot
Lutu bre Nënë edhe një herë
Se dhjetori m’ ka frikësuar
E nuk di çka po më shohin sytë
Më bëhet se të ftohtit të Dardanisë
Po i vonohet pranvera
Dardanika
Mos harro edhe katër pjesë
T’ ndara
Nënë ti je emri ynë që shndrit në qiell
E tokë
Fillim dhjetor 2007, Bruksel
LA REGINA DELLA NOTTE
Non ti arriva la mia mano
Stasera
Ne anche gli occhi arrivano fin là
Nella tua città
Regina
Hai qualcosa nel tuo interno
O mi è venuta la maledetta ora
Gli occhi della notte illuminano
Sbiancano il cielo del pensiero
Fin sopra di te
Neanche c'é l'arrivo
Nel regno della notte
Sucedente
Non ti toccano le ombre della mano che si distende
Anche stasera senza regina
MBRETËRESHA E NATËS
Nuk të mbërrin dora ime
Sonte
As sytë s’ mbërrin as deri
Afër qytetit tënd
Mbretëreshë
Ke diçka në brendinë time
Ose më ka zënë orë e ligë
Sytë e natës po vetëtojnë
Po e zbardhin qiellin e mendimit
Deri mbi ty
As që ka mbërritje
Në mbretërinë e natës
Vakiçare
Nuk të takojnë hijet e dorëzgjatjes
Mbrëmja e sontme pa mbretëreshë
SCRITTURA DOPO MEZANOTTE
Nella lettera con i punti rossi
Dove scrivo i dati
ed anche quello che succede
Ho sputato
la grande parola Libertà
E di nuovo mi sono svegliato
dal brutto sogno
di nuovo ho scritto una lettera
alla mia matta solitudine
ciao da
me
tua patria
Mi è rimasto tanto tempo
fin a domani
O quanto lunga e la notte
delle lettere
Ciao solitudine
con la matita e con nessuna idea
Mi incontro con te
lì dove non c’è ne anche un pezzo di rumore
ne anche adesso non riusciamo a capirci
Anche se
la lingua dell'anima
la nostalgia per la Dardania
adesso mi hai preso
in un mio verso ti fai balenare
e ti senti artistico
ciao allora
mi e rimasto tanto tempo ancora
fin a domani
SHKRIM PAS MESNATE
Në letrën me pika të kuqe
Ku datat i shkruaj
Dhe vakitë
Pështyva
Fjalën e madhe Liri
Dhe serish më doli gjumi
Ëndërrakeq
Prapë i shkrova letër
Vetmisë time të trentë
Tung nga
Unë
I yti Atdhe
Më teproj mjaftë kohë deri
Nesër
Hej sa e gjatë është nata
E letrave
Tung vetmi
Me laps e pa kurrfarë ideje
Takohem me ty
Ku zë as cik s’ bën
As tash nuk po kuptohemi
Ani de
Që gjuhën e shpirtit
Mallin e Dardanisë
Po mi merr
Në një varg timin varesh
Dhe ndjehesh artistik
Tung pra
Më ka mbetur edhe mjaft kohë
Deri nesër
AMORE INSEGNAMI COME AMARSI
Ho corso
giorno e notte anni e decenni
della mia vita
ed ho bell’e giocato tanto con lei
e spesso mi ha sfruttato
tardissimo ho capito
ma non ne vale la pena
Sotto la luna
mi e caduta nella mente una idea
ed io divento l'antagonista di me stesso
voglio dirti solo una cosa
amore
insegnami come amarsi
il pensiero mi dice che non è tardi
tardi non è mai
dicono
ma io non credo più questo
credo in te come il bambino nella favola
insegnami
come amare
però
non innamorarmi
Anche mia madre
Mi ha insegnato a camminare
Pero la vita mi è passata correndo
Correndo
Una volta bevendo mi sono cresciuto
Correndo
Mi sono tornato dalle montagne
O
Quante vie fin da te stasera
Imparami
Senza furbizia adesso amore
Quanto amarsi
Nella moda è
prendere un po’ della idea
di un pensiero
di girare gli occhi dappertutto
un po’ di meno
e un po’ di più
Respirando il profumo dei fiori di umanità
femmina
completamente senza orario
Amore
insegnami
quando amarsi
Tutti si sono messi in piedi
Ciascuno
Con le sue idee contando
La importanza del tempo della via corta
Fin che qualcuno non parla gli altri dicono
Che cos' èun segno nero
Amano quelli che sono primitivi e il tempo
Gli ha calpestati
Amare e ubriacarsi con la grappa
e che altro dicono
Amore
insegnami perché amare
DASHURI MËSOMË SI ME DASHTË
Kam vrapuar
Ditë e natë nëpër vite e dekada
Jetës sime
Dhe luajtur kam bukur shumë me të
E shpesh hile m’ka bërë
Krejt vonë diku
E kam marr vesh po nejse ma
Hënës
Tash më ka ra ndërmend diçka
E unë po matem me vetën
Kam veç një gjë me tu drejtua
Dashuri
Mësomë si me dashtë
Se mendja ma merr nuk a vonë
Vonë s’është kurrë
Thonë
Po unë nuk i besoj ma kësaj
Të besoj ty si fëmija përrallës
Mësomë
Ama
Si me dashtë
Jo m’u dashuruar
Edhe nëna
Më pat mësuar si me ec
Po krejt jeta m’shkoj vrap
Vrap
Njëherë dej u rrita
Vrap
Me u kthye prej maleve
Aiii
Sa rrugë deri të ti sonte
Mësomë
Tash pa hile dashuri
Sa me dashtë
Në modë është
Me marrë njëfarë tisi të hollë
Të mendimit
E sytë me i sjell rrotull
Diku pak
E diku më shumë
Me u marrë erë luleve të njerëzimit
Femër
Krejtësisht pa kurrfarë orarit
Dashuri
Mësomë kur me dashtë
Tanë janë çuar në këmbë
Secili
Sipas kutit të vet mat
Rëndësinë e kohës së rrugëshkurtës
Derisa disa nuk flasin të tjerë thonë
Ç’është një e zezë
Duan veç ata që janë primitiv e koha
I ka shkel
Me dashtë a si mu deh me raki
E çka tjetër s’thonë
Dashuri
Mësomë pse me dashtë
FINCHE SARAI NOTTE SEI MIA
Li e il regnio dei miracoli
E come te che sei per sempre
Il pane di parola
Non ce nessuna che cresce
Taci
Ho parli
I tuoi abitudini non si asdraiano al di la
Dei miei
Per me finche avrai tempo
Note di venerdi
Sei mia
Con tutto quello che c'hai
Per il poeta
Questo e il primo variante
Sembra
Delle prove nucleari delle musse
Ed io e te
Eravamo solo una volta fuoco
Mi dice il pensiero
Non dobbiamo credere nelle noti
Pero piu o meno
Finche avrai tempo sei
Mia
La parola che ho scrito per te
Principessa
E o no
Il certificato di un miracolo
Li nell'altra parte della stanza
Certamente
L'autuno a promovutto la sua notte speciale
E finche tutto
Si stacava in un punto
Io ho cominciato a scrivere senza
Punti
Adesso che ridico questi versi
Il pensiero
Va
su quel punto
SA TË JESH NATË JE IMJA
Atje është perandoria e vakive
Dhe si ti që je e gjithmonshme
Bukë fjale
S’ka tjetër që rritet
Hesht
Apo flet
Zakonet tua nuk shtrihen përtej
T’miave
Për mua sa të kesh kohë
Natë e së premtes
Je imja
Me krejt çka ke që janë
Për poetin
Ky është varianti i parë
Duket
I provave bërthamore të muzave
E unë e ti
Ishim veç një herë zjarr
Ma thotë mendja
As që është për tu besuar netëve
Ama pak a shumë
Sa të kesh kohë je
Imja
Fjala që shkrova për ty
Princeshë
Është apo jo
Letërnjoftimi i një vakie
Atje në skajin tjetër të dhomës
Sigurisht
Vjeshta promovoi krynatën e vet
Dhe derisa gjithçka
Po ndalej në një pikë
Unë fillova të shkruaj pa
Pika
Tani që përsëris këto vargje
Mendja
Më shkon
Te ajo pikë
TU SEI IL PUNTO PIU ALTO DELLA VITA ALBANA
I
Ci sono messi a sfilare i giorni e le setimane e i mesi
Tanto lontano o non ti hanno visto gli occhi
Tutta colpa tua Albana
Le vie della vita dove ci portano
Ti vedo solo un sognio
Le cose vechie
Invechiaiano di piu
Il pensiero mi dice che non sono
Qualcuno
Che ha potutto amarti con ilpiu forte sentimento
Albana
Ma tu anche l'ombra ce l'hai bella
Tanto
Che mi fai amarti
II
Che mi abbii...????
Anche il verso e piu vivo con te
Pero come fare
La luna si vedeva in maltempo
Ed il tempo
Non e necesario per la parola
Quante vecchie sono le tue cose
Si invecchierano di piu
Per forza ci ha portato fin qua
Stasera
Vengono e vanno i tempi
Voleva o no qualcuno
Albana
Tu sei il punto piu alto della gioia
III
Quando tornerano le partenze
i tempi quando avrano tempo
spiegero a me stesso
la tua nome e il mio sangue
come batto nelle mie venne
a la rugovese
Quanto ti viene un tuo giorno
Mia Albana
Anche di piu ti amero
per oggi non ne posso piu
Ho potutto solo questo
e qua mi metto una virgoletta
TI JE PIKA MË E LARTË E JETËS ALBANA
Marshuan ditë e javë e muaj
Aq larg apo s’të pa syri
Ti i ke tana fajet Albana
Rrugët e jetës kah qojnë
Të shoh veç ëndërr
Vjetërsirat
Vjetrohen edhe më shumë
Mendja ma thotë se nuk jam
Dikushi
Që mundi me të dashtë më së forti
Albana
Por ti edhe hijen e ke të bukur
Sa
Të bën me të dashtë
II
Pasha mua
Edhe vargu është më gjallë me ty
Por çka ti bësh
Hëna po merrte n’mot të ligë
E moti
Nuk m'i duhet fjalës
Sa të vjetra i ke gjërat
Do të vjetrohen edhe më
Mezi na solli deri këtu
Sodja
Shkojnë e vinë kohërat
Deshi kush a s’deshi
Albana
Ti je pika më e lartë e gëzimit
III
Kur të kthehen shkuarjet
Kohët kur të kenë kohë
Do t’ja shpjegoj vetës
Emrin tënd dhe gjakun tim
Si rrah nëpër damarët
Rugovisht
Sa të vjen një ditë e jotja
Albana ime
Edhe më shumë kam me t’dashtë
E për sot s’mundi tjetër
Munda vetëm kaq
Dhe këtu po i vë presje
Il ILIRIANO
Non si conta con niente (nessun metro)
Il peso del tuo corpo
La forza del aria
Il ritardo della velocita
Non si vede ne anche la sua luce d'incanto
Si come non ce un elemente di contare la trachea
O
Ti fai trascinare tutto
Per lo spirito della parola
Sei
Un ipogrammio della cadenzza di mente
Al di la del orechio e del occhio
Cento miliaia di anni
Iluminante pensiero
Sei
E mai
Mai non ho potutto contarti
La mia patria del Dio che mi hai datto il nome
ALBANESE
Auderghem, febraio 2007
ILIRISHTE
Nuk matet me asgjë
Pesha e trupit tënd
Forca e ajrit
Ngadalsimi i shpejtësive
Nuk të shihet as anadrita
Sikur
S’ka njësi matëse trakeje
Ose
I kapërcen të gjitha
Për shpirt të fjalës
Je
Një nëngram harrimi
Tej veshit e syrit
Njëqind e një mijë vjet
Mendim i ndritur
Je
Dhe kurrë
Kush me t‘mat s‘ka mundur
Atdheu im i Zotit që ma dha emrin
SHQIPETARË
Auderghem, shkurt 2007
PER CORAGIO
Un giorno
Arriverra il mio giorno
Se esiste la verita
Che ciascuno ce l'ha un suo giorno
Ed io sapro aspetarla
Avra pane la terra
Ed aqua il sorgente
Finche mi riempisco il vuoto
Che fare con te
Sfiducia nel domani
In malfede quel giorno
Viena, estate 2006
PËR KURAJO
Një ditë
Do të vijë dita ime
Nëse është e vërtetë se
Gjithkush e ka nga një ditë
Dhe Unë do të dij ta pres
Do ti ketë bukë toka
E ujë kroji
Sa ti mbush zbrastitë
Po
Çfarë të bëjmë me ty
Mobesim në nesër
Në pikë të hallit à ajo ditë
Vjenë, verë 2006
LA SIGNIORA PAROLA ED IL SIGNIORE PENSIERO
1
Ho parlato un po
Diversamente
Tropo trionfale
Signiorina
Ma dico
Non me lo prendi për grande  ?
A la fine solo le parole di un poeta
Sono
E tu sai che si permette
I pensieri vestiti spoliarli
Tutti nudi
Ed i spoliati
Vestirli con i costumi della mia voglia
O
Se ti e bastatto
Dirti ti amo
Questo che dice oniuno
Ad oniuno
Anche il marito alla sua moglie
Signiorina io ci'ho completamente un altro pensiero
2
Quasi
Il pensiero non vale senza la parola
O la parola
che ne dice senza stancare la mente
Spirito umano
Sei signiora parola
Ed io il signiore pensiero
Completamente cosi ho visto
Me stesso con te e te con me
Pure
Questa formula d'amore
Da per tutto
Se e rimasta da qualche parte dietro
Al modernismo
Cosi
signiora parola sei bella
quando il signiore pensiero
ti da la bellezza
3
Dai
Dobbiamo far pace
Il silenzio
Ci vede con angoscia
che sucedera con noi
Ma dai
Signiora parola
Voglio bacciarti adesso
Solo una volta
Perche la seconda la terza
Non so come vengono
Che la liberta sia libera
Anche la parola
Anche il pensiero
che parlino tutto
Quello che vogliano
Io
Adesso voglio il primo baccio
Parigi, giuglio 2006
ZONJA FJALË E ZOTËRI MENDIM
1
Kam fol pak
Ndryshe
Tepër ngadhënjyeshëm
Zonjushe
Por them
S’ma merr për të madhe
Fundja fjalët e një poeti
Janë
Dhe ti e dinë se lejohet
Mendimet e veshura me i zhvesh
Cipë cullak
E të zhveshurat
Me i veshë me kostume të qejfit tem
Ose
Nëse për ty ka mjaftuar
Të them të dua
Atë që ja thotë gjithkush
Gjithkujt
Edhe burri gruas vetë
Zonjushe
Unë kam krejt tjetër mendim
2
Sikur
Mendimi s’ka vlerë pa fjalën
Apo fjala
Ç’thotë pa e lodhur mendjen
Shpirt njeriu
Ti je zonja fjalë
E unë zotëri mendim
Krejt kështu i kam pa
Vetën me ty e ty me mua
Bile
Edhe këtë formulë dashurie
Gjithandej
Nëse ka mbet ku pas
Modernizimit
Prandaj
Zonja fjalë je e bukur
Kur zotëri mendim
Ta jep bukurinë
3
E hë de
Duhet m’u pajtua se
Heshtja
Na vëzhgon ankthshëm
Çka po bëhet me ne
Po nejse ma
Zonja fjalë
Dua me të puth tash
Veç një herë
Se e dyta e treta
Nuk e di si vijnë
Liria le të rrojë e lirë
Edhe fjala
Edhe mendja
Le të flasin çka
Të duan
Unë
Tani dua puthjen e parë
Paris, korrik 2006
GIU DALL'OMRA DEL RICORDO
Ti avevo detto qualcosa di scordato
Quello che non ti ricordi ne anche domani
La dimenticanza diventa sempre piu vecchia
Alora quando viaggia il silenzio
Nella quercia che si e fatta avvizzire dal sole
ti aspetto
Nella fila con il verso
Impicato nel colmo della nostalgia
Li si aspetta solo la ragazza
Ed io mi sono seduto a ripozare
Mi e finitto l'autuno o e venuta la luce
Ho provato
Solo qualcosa dirti
Giunio 2004
NËN HIJEN E KUJTIMIT
Të kisha thënë diçka të harruar
Atë që s’të kujtohet as nesër
Harrimi bëhet gjithnjë e më i vjetër
Atëherë kur rrugëton heshtja
Te lisi i tharë prej diellit
Po të pres
Në radhë me vargun
E varur në cikol të mallit
Aty pritet vetëm e dashura
E unë u ula me pushua
M’u shterrë vjeshta ose ra drita
Provova
Veç me t’ thënë diçka
Qershor, 2004
LA PAROLA A PROSPERATO IL SILENZO
Ieri ho imparato
tacere
parlare poco
Mi sono riempito col un respiro d'ira
Nelle zone stacate
Dei tuoi occhi
tante volte ho cominciato a venire
Da te
Parlarti (taciamente ?)con silenzio
Di racontarti
Per te e
Per me
Ieri ho pensato
A dirti
Che sei
Il pane dei versi
L'aqua della parola
L'incantata canzone
dai tanti tempi
Ieri volevo tacere
volevo parlare poco
diventare un ombra
ricoverti la luce del sole
Volevo
prosperare i miracoli
di tutta l'umanita
Ieri ho visto
Come potevo
trovarmi
piu vicino a te
prima o poi
Ieri
mi sono fatigato
di aver gioia al massimo.
Magio 2005, Pristina
FJALA KAPËRCEU HESHTJEN
Dje jam mësue
Me heshtë
Me folë pak
Jam mbush frymë t'idhnimit
Zonave të këputuna
Syve tu
Kaherë kam nis me ardh
P'ej teje
Me t'folë heshtun
Me t'kallxue
Për ty e
Për veti
Dje jam hamendun
Me t’thanë
Se je
Buka e vargjeve
Uji i fjalës
Unë për ty
Kanga më e këndueme
Prej motit
Dje kam dashtë me heshtë
Me folë pak
Me u ba hije
Me ta zanë dritën e diellit
Kam dashtë
Me i kapërcye
Vakitë
E krejtë njerëzimit
Dje kam pa
Si mundem
Me u gjetë
Ma p’ej teje
Herët a vonë
Dje
Jam mundue
M'u gëzue ma së shumti.
Maj 2005, Prishtinë
MOMENTO
Se ero la piove
Stasera
Per sbaglio capitato pioverei
nella guancia
pero una goccia che scorre lentamente
Lo sguardo davanti a te
Che farai al momento
Io di nuovo mi alontano di nascosto
Tu mensa all'altro momento
ÇAST
Sikur të isha shi
Sonte
Krejt rastësishtë do të pikja
Në faqe
Ama
Pikë që rrjedh ngadalë
Shikimin përballë teje
Çfarë do ti bësh çastit
Unë sërish largohem fshehtë
Ti mendo për çastin tjetër
CADENZA
Ho parlato con me stesso
Le filature a pezzi del epos
Va bene
tenerle nella mano
Benpensiero
che stai sempre da sola
riposati un po dal focolare
Mai non ericome oggi
Mentre apre e ciude gli occi
Una parola
E natta nella terra della lingua
ed e cresciuta fin al cielo
A lasciato le radici fin al fianco oscuro
L'oggi si cura per il domani
Dietro all'altra aqua e le altre terre
un verso di poeta
insieme alla sua solitudine
Ciao Drino fredo
ci rivedremo
un giorno tra le rive
Brussels 2007-02-27
KADENCË
Thashë me vete
Fijet e këputura të sagës
Është mirë
Ti mbajmë në dorë
Mendjemira
Që gjithnjë rri vetun
Pusho nga një herë te votra
Kurrë s’ke qënë si sot
Sa çelë e mbëshel sytë
Një fjalë
Mbiu në tokë të gjuhës
E u rrit deri në qiell
Lëshoj rrënjë derin në ka të zi
E sotmja kujdeset për nesër
Pas ujëra e dhera tjera
Një varg poeti
Bashkë me vetminë e tij
Tungjatjeta Drinftohti
Do të shihemi
Një ditë ndërmjet brigjeve
Bruksel 2007-02-27
GLI SUOI ABBITUDINI
A la fine del fine
e un altro inizio
E
Non hai dove andare sotto il silenzio
Nessuna strada non mi porta da te
piu presto di oggi e tramontata la mia stella
E finchevado in su
di piu mi porta giu la volta celeste
Avere un amore vero
quando non ti inpaurisce niente
Non esiste la vergognia nei sogni
E questo lo devi sapere
beato l'amico tuo
Una squadra dei pensieri
ed un pensiero profetico
D'intorno
Mi portano da te
Anche se ti scopri con la tua parola
Fami un po di posto
Nella poezia
Viena 2006
RITET E SAJ
Në fund të fundit
Është një fillim tjetër
Dhe
S’ke ku shkon nën heshtje
Asnjë rrugë s’më qon tek ti
Më herët se sot
Perëndoi ylli im
Dhe aq më lartë që ngjitem
Aq më poshtë më shpien mjegulja
Me pas një dashuri të hajrit
Kur s’tutesh nga asgjë
Nuk është turp me andrrua
Dhe këtë dije lum miku
Një qetë mundimesh
Dhe një mendim profetik
Verdallë
Më sjellin tek ti
Ani pse mbështjellësh në fjalën tënde
Ma bëjë një cop vend
Tek poezia
Vjenë 2006
DISCORSO CON L'AMICO DI GUERRA
Prima di parlare con lui
volevo chiederli per le colline
I ruscelli che traccavano nelle altre primavere
Come hanno fatto quest'anno
Io sono lontano e tu vicino
Fa freddo nella parola
Ad estate non li va di stare con noi
Li dove abbita la pietra trascosta da un puntegio
chi canta su la pendice
Presto siamo partitti
come non siamo arrivati ancora
Brussels 20 febraio 2007
BISEDË ME SHOKUN E LUFTËS
Para se të flasë me të
Desha ta pyes për bjeshkët
Përrenjët që vërshonin pranverave tjera
Si u ka marr moti sivjet
Unë largë e ti afër
Është ftohur fjala
Verës si rrihet me ne
Tek banon guri shpuar nga pika
Kush këndon shpatit
Sa herët qemë nisur
Si s’mbërritëm akoma
Bruksel, 20 shkurt 2007
L'ARRIVO
Lo accompagnio fin qua
Dalla grande paura di se stesso
Il giorno e la notte
Accompagnia la sua marcia
Hanno preso con lei
tutto quello che doveva venire
Da qua fin alla fine del arrivo
ci aspetta quello che non arriva
ARDHJA
E përcollën deri këtu
Nga frika e madhe nga vetëvetja
Dita e nata
E përcollën marshin e saj
Morën me të
Gjithë ç’ishte për ardhje
Që këtu e në fund të shkuarjes
Na pret një e paardhur
L'ANDATA
Prende con se le sue cose
per gliello imparano le strade
Tutte le file come il vento se le fissa
Come non sta per venire piu
Passo dopo passo
come stasse nel punto dell'andata
Nella sua testa
Pero
Passa l'autuno qua
Quanto silenyiosa e la partenza
come si ciude l'andata come la solittudine
Qui lo sa prima e l'arrivo o l'andata
SHKUARJA
Merrë me vete të sajat
Se ja mësojnë rrugët
Krejt fijet si era i frynë
Si s‘është duke ardhur më
Hap pas hapit
Si të ishte maje ikjës
Te koka e saj
Veç
Kapërcejn vjeshtat këtu
Sa e heshtur a nisja
Si mbyllet shkuarja si vetmia
Kush e din se
Para është ardhja a shkuarja
LO SFONDO
Ancora aspetto
Il mazzo del'arrivo
accompagnia le kolone delle andate
Si e rinfioritta la mattina
Del maggio
Nelle nostre lontane notti
Ci rivedremo al di la dei tempi
SFOND
Akoma pres
Turma e ardhjes
Përcjell kolona shkuarjesh
Paska çelur mëngjesi
I marsit netëve tona të largëta
Takohemi diku përtej kohëve
DOPO L'ARRIVO
L'uomo del verso lo a giratto
A le canzzoni di epos
Sappiamo l'inteligenza
Dall'osso
Della parola
Entriamo
Insieme nella vechia quartiere
Con una testa di
Parola
E lo impichiamo nella cima
Nostalgia per nostro stesso che se ne andato
Da qua alla fine
Ci sara un mio giorno
Perche mi mettero fuori dalla parola
Parigi 2007
PAS ARDHJES
Njeriu i vargut ia ktheu
Këngëve epike
Ua dimë fahun
Nga rrashta
E fjalës
Hyjmë
Bashkë në lagjen e vjetër
Me nga një kokë
Fjale
Dhe e varim në maje
Nostalgji për vetën qe shkoj
Këtu e tej
Do të jetë një ditë imja
Pse do të dal nga fjala
Paris 2007
DOPO L'INCONTRO
Poeta io
Signiora tu bellissima
come non ci ha preso fuoco la parola
Che sucede in questo tempo
Ti ha fatto male nell sonio la mia
cronaca
O ti e venutta mal'ora
Dimi quall'cosa per il fuoco senza fumo
Dopo che
Ci aspetta il tuo cafe
E il mio verso dei brividi
Hai capitto
Andremo dal fine al'inizio del mondo
Insieme faciamo molto di piu
da quello che ti viene in mente
Questo i vede ormai
fine del settembre 2006 Parigi
PAS NJOHJES
Poet unë
Madem ti bukuroshe
Si s’na shkrepi fjala
Ç’është me këtë kohë
Ta zhbëri ëndrrën kronika
Ime
Apo të ka zënë ora e ligë
Më fol diçka për zjarrin pa tym
Pas tashit
Na presin kafja jote
Dhe vargu im i dridhjes
A more vesh
Do të vejmë fund e krye botës
Bashkë bëjmë më shumë
Se ç’ta merr mendja
Kjo veç është e ditur më
Fundshtator 2006 Paris
Il PUNTO
Qual'cosa si vede e se ne va dagli
Occhi
Ti si avvicina da una parte
E se ne va dal l'altra
Ilumina fosforescente
con la bocca rumorosa
taccia
Tutto di fuori viene da dentro
si rincresce
Lei parla benissimo tutte le lingue
Cosi
non si vede e ti sta d'avanti agli occhi
Ti viene dentro le parole
E pure la mente non te la lascia
In pace
E qual'cosa di bello
di piu che bello
WoluWe Bruksel Agosto 2006
PIKA
Diçka shihet e të ik
Sysh
Të afrohet ka njëra anë
Dhe të largohet kah
Tjetra
Shndrit në mënyrë fosforike
Me gojën e zhurmshme
Heshtë
Të brendshmen nga e jashtmja
E krijon
Ajo i flet bukur tana gjuhët
Disi
Nuk shihet e të rri para sysh
Të hyn në fjalë
Dhe as mendjen s’ta le
Qetë
Është diçka
Shumë çka
WoluWe Bruksel gushtë 2006
PER UN LUNEDI
Due suoni di punto
Alla vecchia mattina
Nella stanza
Ed
i pensieri che trascondono
che succede
Se ti chiama adesso
quella sigiora del sono svegliato
taccia se puoi
Tre punti di silenzio
a le prime ore del lunedi
E la sua alontananza che non passa
Se ti risveglia il suo messagio adesso
scritto dalla mano della signiora parola
un passo piu vicino
come poteva restare
Sveglio
Il sono senza di noi
PËR NJË TË HËNË
Dy tinguj pike
Mëngjesit të hershëm
Në dhomë
E
Mendimet që kapërcejnë
Ndodhinë
Me të thirr tani
Ajo zonja e gjumit të zgjuar
Hesht nëse mundesh
Tri pika heshtje
Orëve të para të së hënës
E
Largësia e saj që s’kapërcehet
Me të zgjuar mesazhi i saj tani
Shkruar nga dora e zonjës fjalë
Një hap më afër
Si do të rrinte
Zgjuar
Gjumi pa ne
SEI VENUTA SULLE TRACCE DEL VENTO
Fin quando giu dall'ombra
Il corpo del tuo silenzio
Sei venuta da sola sulle tracce del vento
Regina di nessuno
Fin quando i campi pieno di niente
Siamo incontrati per caso
Tutto se ne andato nei poli contrari
Fin quando nasconderemo a noi stesso
Quello che non sapiamo
E venuto un pensiero
Al posto della parola
Audergham, 9 maggio 2007
ERDHE PËR GJURMË TË ERËS
Deri kur nën hije
Trupi i heshtjes sate
Erdhe vet për gjurmë të erës
Mbretëreshë e askujt
Deri kur më fushat
Plot me asgjë
Jemi takuar rastësisht
Gjithçka shkoj poleve të kundërta
Deri kur t’ia fshehim vetvetes
Atë që se dimë
Erdhi e shkoj një mendim
Në vend të fjalës
Audergham, 9 mars 2007
UN PO DI STORIA
E venutto un giorno un tempo
Cosi distratto quando pieno di gioia
Il bianco ne anche il nero nessuno sapeva
Il nostro stesso nonlo trovevamo
ne anche lo vedevamo ne anche lo incontravamo
Ne anche nostalgia non avevamo per lui
ogni cosa ci tirava un po
Un po di paura
Un po di coraggio
Tristezza e gioia pure
Tutto da poco
Per convenirci che cos'e la liberta
E che cose e cosa
Un grande demonio ha creato
L'ottimismo
Per tenere le sue cose per aria
e tenere nella mente il tempo
ci segnio con rosso e se ne ando
Tutto quello che non e arrivato
ce lo tiene per darlo
Giuglio2000, Peia
PAK HISTORI
Erdhi një ditë një kohë
Sa e hutuar aq e gëzuar
Të bardhen as të zezën kush s’ja diti
Vetveten se gjenim
As se shihnim as se takonim
As mall s’kishim për të
Çdo gjë na epte nga pakë
Pak frikë
Pak guxim
Hidhërim e gëzim poashtu
Gjithçka nga pak
Të na bindte se çka është liria
E çka është çka
E shpiku një dreq të madh
Optimizmin
Ti mbaj pezull gjërat e veta
E ta mbaj ndërmend kohën
Na piku me të kuq e shkoj
Krejt atë që s’erdhi
Na mbet borxh
Qershor 2000, Pejë
PER IL BICHIERE DELLA VOGLIA
Bevi uomo
Il tuo bichiere
Il vino rosso della voglia
Per lei
Bevi finche non ti ubriachi
finiscila
e non lasciare il colmo
del verso
che si scrive nella solitudine
Ne anche cosi
Non sei nitido
Autunno 2006 Parigi
PËR GOTËN E MERAKUT
Pije njeri
Gotën tënde
Verën e kuqe të merakut
Saj
Pije dehshim
Shtere
E mos ja le
Pikën
Vargut
Që shkruhet vetmishtë
As kështu
I pa dehur s’je njeri
Vjeshtë 2006 Paris
IL NOSTRO ARRIVO NEL PERGAMENTO
Al mio sognio
Ed alla tua realta
Patria
nessuno sa il futuro
Al nostro rumore
ed al tuo silenzio
nessuno non crede
Al mio domani
Come al tuo dopodomani
non mi fido
ARDHJA JONË NË PERGAMEN
Ëndrrës time
Dhe zhgjëndrrës tënde
Atdhe
Nuk iu dihet
Zhurmës tonë
As heshtjes sate
S’iu besohet
Të nesërmes time
Sikur të pasnesërmes tënde
Ua kam frikën
TENTATIVO PER CONTARSI NELLA PAROLA
Li tra il buio e la lucce
A qualcunno fa male la parola
D'avanti alla canzone
Quella che rovina tutto quello che
Tocca il sognio
Da qualche altra parte
Il poeta e la polemica
che non si puo presentare
ai quatro parametri del orizonte
E nel sorgente si passa avendo sette
Il detto della parola non detta
lascia di nuovo lo spazzio
E taccia
Taccia
senza vedere il giocco con senario
SPROVË PËR MATJEN E FJALËS
Diku në mes territ e dritës
Dikujt i dhimbset fjala
Përball këngës
Ajo që prish krejt çka zë ëndrra
Diku tjetër
Poeti dhe kundërfjala
Që s’mund t’ia paraqet përmasat
Me katër
E të kroi akoma kalohet etur
Logu i fjalës së pathënë
Lëron fillin më tutje
Dhe hesht
Hesht
Pa e parë lojën me skenar
CODICI
Ne lucida come la luna
Ne tranquilla(quieta ?) come il castello
Dicono
E venuta da lontano
La piu fantastica enigma
Ancora non si e trovato il codice
Cresci e cresci e inveciati
Bella
Nel mio verso
Unico variante senza rivali
Nell'inverno con le sottili file
si parla col linguagio del anticodice
Cosi come il Anteo
A Prometeo
Si sognia
Per un po di sale d'amore
Perche tanti non lo hanno datto a nessuno
Ma le scritture di oggi
Sonno i suo stagioni
Il nostro inverno
Pazzesci codici
KODEKS
As e shndritshme si hëna
As e urtë si kështjella
Thonë
Ka zbrit prej së largëti
Enigma më fantastike
Akoma s’iu gjet kodi
Rritu e rritu e thinju
Bukur
Në vargun tim
Varianti i vetëm pa rival
Në dimrin me fije të holla
Flitet me gjuhën e antikodit
Kështu si Anteu
Prometheu
Ëndërrohet
Për pak kripë dashurie
Se shumë s’ia kanë dhënë kujt
Po shkruarjet e sotme
Janë stinët e tyre
Dimri ynë
Kodeks i çmendur
DAL'ALTRA PARTE
Felice ti ho aspetatto
Ieri
Forse ti vedevo
Li dall' altra parte della realta
Nel ventisette piano
del pallazzo
NIOD
Volevo dormire un po
Con te
Finche si e passatto tutto il novembre
Mi sono ricordatto che nel ventisette
Poteva
Venire la piu bella del mondo
Il piu grande della parolla
Poteva
Dire senza parlare
Centuno meraviglie
Potevanno sucedere
Pero
Il tempo se ne ando da solo dal'altra
Parte
Pristina, 27.11.2005
NË ANËN TJETËR
Gëzueshëm të prita
Dje
Mos po të takoja
Diku në gjysmën tjetër
Të zhgjëndrrës
Në katin e njëzeteshtatë
Të pallatit
NOID
Desha ta bëjë një sy gjumë
Me ty
Tek kur shkoi gati krejt nëntori
M’u kujtua se me njëzeteshtatë
Ka mundur
Të vijë më e bukura e botës
Më i madhi i fjalës
Ka mundur
Të thotë pa fol
Njëqindenjë vaki
Kanë mundur të ndodhin
Por ja
Moti ka kaluar vetëm në anën
Tjetër
Prishtinë, më 27.11.2005
GIOCCO
Se non possiamo dormire stasera imsieme
Come rifrescarmi domani sotto la tua ombra
Ci sono giorni che sono in fretta i tempi
O passare sopra a me
O caturare te
Non si tocca il cello con la mano
Senza tuo nome non ce ne il senso dell'universo
Se vuoi andare vatenne
Perche non si puo andare
Giocco con gialli effetti
LOJË
Nëse s’mund të flemë sonte bashkë
Si të freskohem nesër nën hijen tënde
Ka ditë që po nguten kohët
Ja të më kapërcejnë mua
Ose te të zënë ty
Nuk preket qielli me dorë
Pa emrin tënd nuk ka kuptim perigjeu
Sa të duash shko
Se s’shkohet
Lojë me efekte të verdha
IL RESPIRO
Vizzioso sono statto ieri sera
Ti ho sogniatto
La piu bella delle tutte le notti
Finla dove si mette il piede dell'umanismo
Quando arriva la notte si va per il sognio
Volevo essere
Il bianco che avvolgeva il corpo
Al'autunno leggo i due piedi
Bella la piu bella di tutta l'umanita
Non contanno ne anche un po le parole piu parolissime
Vizziosa
Perche non diventi piu grande
Dello respiro
Per respirare nel mio cello
FRYMA
Lazdruar kam qenë mbrëmë
Të kam ëndërruar
Më të bukurën e krejt netëve
Deri ku mundet me shkel këmba e njerëzimit
Sa herë që terret u nisnin për ëndërr
Doja të isha
Bardha që mbështjell trupin
Vjeshtës ia lidh të dyja këmbët
E bukur moj më e bukura e krejt njerëzimit
Nuk bëjnë as pesë pare fjalët më të fjalëta
Lazdrake
Pse s’bëhesh më e madhe
Se fryma
Me fry kah qielli im
PARADOSSO
Se vuoi
Vatene dal mio inverno
contramitto che non conosci la mia primavera
Da te cresce la curiosita
al'aspetto che inpaurisce la notte
Il sonno ha fatto una meraviglia
Si e sogniato
Il suo dormo con me
Liberamente
diciamo che se ne andatta
taccere nel'angoscia
Passa l'estate senza un po
di pensiero
Aqua, aqua della sua sette
Le meraviglie sono cadute oggi nella terra
Come si arriva dove non si aspetta
Al'improviso
La hanno portatta con gli occhi da me
PARADOKS
Sa të duash
Ik prej dimrit tim
Antisagë që s’ma njeh pranverën
Te ti rritet kureshtja
Pritjes që frikëson nata
Gjumi bëri një mrekulli
Ëndërroi
Për fjetjen e saj me mua
Lirisht
Le të themi se shkoi
Të hesht ankthshëm
Veron pa më të voglën
Gajle
Ujë more ujë i etjes së saj
Vakitë zbritën sot në tokë
Siç vihet ku nuk pritet
Befas
E sollën me sy prej meje
UN'ORA CON LEI E DUE PAROLLE PER DOMANI
Le tue primavere con la mia estate
Come il sud ed il nord
Nascono e tramontano
NJË ORË ME TË DHE DY FJALË PËR NESËR
Pranverat tua me verërat e mia
Si jug e veri
Lindin e perëndojnë
ANORMALE
Si e rafredatta la parola
quest'anno
E non so come fare
Con il silenzio
Ce ne troppo di fuocco
Nel silenzio
Non si puo uscire con la parole
ANOMALI
I ka marrë ftohtë fjalës
Sivjet
Dhe s’di si ja bëjë
Heshtjes
Ka tepër zjarrmi
Heshtja
S’mund dal as te fjala
LA FEDE
Mi portava al di la della mia
Forza
La pazienza nel punto che tocava il sole
Me la teneva
Il respiro portava fuori silenzio che
Fanno calmare la magia della mattina
Che fare
Con il nostro stesso
Di non aspetarla e di venire
Dietro
Si parte un arrivo
Si fa tardi e non viene
Di nuovo da solo
Li mette il punto alla parola
Ed aspetta
Non sa quando ce l'ha il tempo
Nel questo temppio mette due pietre
Insieme
Uno per se stesso e l'altro per
Lei
E continua ad aspetare
Se
Sappiamo un po il giocco
Si rincrescieremo
Con la fede
Auderghem 22 febraio 2007
BESIMI
Më shpiente përtej fuqisë
Time
Durimin te maja që takon diellin
Ma mbante
Fryma nxjerr heshtje që
Ja zbusin duhinë mëngjesit
Çka
Ti bëjmë vetës
Mos ta presim e të na vij
Pas
Niset një ardhe
Pastaj i bëhet vonë e len
Prap se prap vetëm
Ja, pikë ja vë fjalës
Dhe pret
Se di se kur ka kohë
Në atë tempull vë dy gurë
Bashkë
Njërin për vete e tjetrin për
Të
Dhe vazhdo pritja
Sikur
Veç ta dim pak lojën
Do rriteshim
Bashkë me besimin
Auderghem 22 shkurt 2007
AMORFO (sformato)
Nulla per tutto o tutto per nulla
Al di la di nostro stesso
Quanto e uscito fuori dalla parola
lo spirito
Perche permette il suo signiore
Il mistero del Peggasso della luce
Ha fatto male alla luna della solittudine
Con un altro passo calpesta
Il domani
Al pane ed'aqua non si e rimasto avere fiduccia
Il sette ne anche il fame
Nel campo di una parola
Patria
Finche uno ha pascolato e bevuto
Perche permete il loro signiore
Nei muri della pazienza
Finche il silenzio si e battuto
La schifezza ci ha diventati matti per te nostalgia
L'oggi abbiamo lasciato per il domani
Anche noi
Perche ci permette il nostro signiore
Nel tutto non ti dico nulla
Vedrai quando andremo
Dall'altra parte
AMORFE
Asgjë për gjithçka apo gjithçka për asgjë
Matanë vetës aman
Kur i doli fjalës
Shpirti
Pse lejon zoti i saj
Enigmën e Pegasit të dritës
E preku hëna e vetmisë
Me hapin tjetër shkel
Të nesërmen
Bukës e ujit s’ka mbetur m’u besua
Etja as uria
Në fushën e një fjale
Atdhe
Sa kushi kulloti e piu
Pse lejon zoti i tyre
Në muret e durimit
Sa heshtja u përplas
Neveria na çmendi për ty nostalgji
Të sotmen për nesër e lamë
Edhe ne
Pse na lejon zoti ynë
Gjithçkaje s’po të them asgjë
Ke me pa kur të dalim
Në anën tjetër
MADRIGALE
Chiama gli angeli dalla mia stanza
Della parola
Nel buio come nel madrigale
Siamo entrati
Con la faccia verso la lucce
Siamo girati
Un dolce respiro
Di piu giorni di festa dobiamo avere
Per festegiare
E solo rimasto dire che
la ceremonia
lo possiamo fare quando vogliamo
Io te e il buio
Parenti le stelle del cello
Due volte sappevi parlare
bellessimo
anche il respiro si e messo in pace ai quei momenti
quando vieni con il giorno
Il ritorno con la notte perche
Il viaggio ha delle storie
E il secondo
la boca ed anima non perdonanno
Se non ti dico la canzone del mio cuore
Parla adesso beato il poeta
Uomo
Dimi per l'artista
dove ti va il pensiero
Mica
Ti ha passato al di la di se stesso
Il silenzio piu sicuro del mondo
non ti garantisce
La pace
Ai viaggi abiamo legato le gambe
Tutto cominca grandire
pero qualcosa si smagrisce
Al'amica
Al poeta ed il verso da un respiro di piu
ad ogniuno conversazione una
Virgola
Tutte le volte che viene il venerdi
Pregero al celo ed il signiore
Per l'altra nosta
Notte
MADRIGAL
Të thirren engjëjt prej odës time
Të fjalës
Në errësirë si në madrigal
Hymë
Me fytyra ka ana e dritës
Kthyem
Një ofshamë e butë
Më shumë ditë feste duhen
Për festim
 mbet me thënë se
Ceremoninë
Mund ta bëjmë kur të duam
Unë e ti e terri
Krushq yjet në qiell
Dy herë ke ditë me fol
Më së bukuri
Dhe fryma u pajtua ato çast
Kur të vish me ditë
Kthimi me natë se
Rruga ka vaki
Dhe e dyta
Goja as shpirti s’falin
Po s’ta thash
Këngën time të zemrës
Fol tash lum poeti
Njeri
Më thuaj për artistin
Ku të ka mendja
Mos
Të çuan përtej vetvetes
Heshtja më e sigurt në botë
Nuk të garanton
Qetësi
Udhëve ua lidhem këmbët
Gjithçka filloj të shtohet
Veç diçka të pakësohet
Mikës
Poetit e vargut nga një frymëmarrje
Më shumë
Secilës bisedë nga një
Presje
Sa herë vjen e premtja
Do ti lutem qiellit e zotit
Për natën tonë
Tjetër
LA PRIMA
Anche la regina delle tutte meraviglie
dubita quando rimarano
I bianchi sogni al di la delle aque
La forza di intuitare ha stancato
L'inutilita
Nella raggazza non si arriva
Senza un pezzo di motivo
Ed un filo di gioia
Anche Van Gog quando non aveva
Un'altra
Qualcosa ha fatto
Ho sentito dire
Dal te stesso difenditi
Per proteggere gli altri
Al'amore non si sa come alla notte
Sempre misteriosa
Tutto quello che porta nella notte
Diventa buio
Il pensiero mi e andato lontano
Anche al di la del sonno
Ancora non si sa che ce
Al di la del'umanita
Neanche dal silenzio
E PARA
Edhe mbretëresha e krejt vakive
Çuditet sa do të rrinë
Ëndërrimet e bardha përtej ujërave
Fuqinë e intuitës e lodhi
Kotësia
Te e dashura kurrë nuk shkohet
Pa një copë motiv
Dhe fije gëzimi
Edhe Van Gogu kur s’pati
Tjetër
Ia bëri disi
Kam dëgjuar të thonë
Prej vetes ruaju
Ti ruash të tjerët
Dashurisë s’i dihet me sa natës
Gjithnjë e mistershme
Çka sjell për darkë
E zë terri
Mendja më ka shkuar larg
Edhe më përtej gjumit
Akoma s’dihet çka ka
Matanë njerëzimit
As heshtjes
LA SECONDA
Si e diventata bagniata da parte
Da dove arriva l'ombra del suo corpo
Dalla lirica e diventata bianca l'ossa del ombra
quando aspetavamo i ritti della sera
Mio padre
Quando ero bimbo
Mi aveva imparato il nome del fiore
che quando cresce
infiorisce come la raggazza che si prega per l'amore
Aspetando questa preggiera stira
Ho messo un punto a questo caso
ed ho passato nel'altra parte
Gli occi e i leggeri capelli
Sono i Santi della luce
che mi hanno passato da tutto il corpo
Dei sogni
Notte piu matta non hanno visto
I sogni del poeta
E DYTA
I mori lagët anës
Kah vjen hija e trupit të saj
Lirikës iu zbardh ashti i hijes
Sa prisnim ritet e muzgut
Baba
Teksa isha fëmijë
Ma pati mësuar emrin e një luleje
Që kur rritet
Çel si vajza kur lutet për dashuri
Në pritje t’lutjes shterpë
I vura pikë kësaj pune
E kapërceva në anën tjetër
Sytë dhe flokët e lehta
Janë hyjnitë e dritës
Që m’u ranë trup e tërthor
Ëndrrave
Natë më të dalldisur
S’kanë pa ëndrrat e poetit
LA TERZA
Non mi lasciare da solo notte di oggi
Non sono per sogni
Dove ce il buio della realta
Nella mia mente
Berretto del pensiero
Come non hai sbattuto l'ombra
Non ti sei mossa
Ne anche mi hai lasciato fuoro dal berretto
E respiro che non respira
Da me
E mi picciano le tempeste
Dalla notte solo le alontananze non se ne vanno
Il mio caffe non bevuto
il bicchiere di grappa
Forse non mi fatte ubriacare
E TRETA
Mos më vetmo natë e sontme
Nuk jam për ëndrra
Ka i bie terr i zhgjëndrrave
Në mendjen time
Kësulë e mendimit
Si se shkunde hijen
S’u tunde
As s’me le jashtë kësule
Është frymë që nuk frynë
Pej mej
E më rrahin stuhitë
Prej natës vetëm largësitë s’ikin
Kafja ime e pa pirë
Gota e tharë e rakisë
Ndoshta s’më dehni
MOMENTO DI AMMIRAZIONE
Non mi e chiaro
Vuole parlare o taccere
Lirica come la maggia di Elena
Giocco con rare imagini
Erezione e l'altro incontro
O mi imparero di piu
Per il fiongo
La colpa della realta
Perche non e il domani oggi
ÇAST PËR ADMIRIM
Se kam të qartë
Do të flet apo hesht
Lirike si magjia e Helenës
Lojë me pamje të rralla
Stisje është takimi tjetër
Ose do të mësoj më shumë
Për fjongon
Faji i zhgjëndrrës
Pse s’është e nesërmja sot
DRAMMA
Primo atto
Forse ieri ti e sembrato troppo di piu
Come non ti e passato dalla mente
Da dove passa il confine tra
La rabbia e la gioia
Dove andare
Piu del corpo su questa strada
Dove e come
Secondo atto
Forse
Domani ci saremmo tropo di meno
Vieni fuori nella sorgente della sette
Aspeta
Tutti gli vecchi arrivi
Quello che non arrivera
Mai
e il mio
Terzzo atto
Ed
Oggi non ce nessuno nel orario
Compro il biglietto per il lontano viaggio
Nel ogni stazione dello
Scrito
Troverai una virgola per te
un punto di interroganza per me
DRAMË
Akti i parë
Mbase
Dje tu dukë tepër shumë
Si s’tu kujtua
Ka i bie kufiri ndërmjet
Hidhërimit e gëzimit
Ku ti biem
Më për trup kësaj rruge
Kah dhe qysh
Akti i dytë
Mbase
Nesër do të jemi tepër pak
Dil te kroi i etjes
Priti
Tana ardhjet e hershme
Ajo që s’do të vijë
Fare
Është e imja
Akti i tretë
Dhe
Sot s’është ne orar askush
Blejë biletën për rrugëgjatën
Në çdo stacion të
Shkrimit
Do e gjesh nga një presje
Për ty
Nga një pikëpyetje për mua
L'INVERNO DELLA GRANDE INTERRUCIONE
Ad Ibraim Rugova
Non ti ho visto
Mai
Cosi silenzioso
La nostra pietrad'oro
Andare al dila di te stesso
Li
Non potevi trovare un altra giornatta
Nella collina degli eroi
Molto tempo
Riposerai
Sognia
E pregati per la Dardania
La tua
Si e ripozato l'inverno della solitudine
Tra le tue sopracciglie
Tutto e venuto con le lacrime
Grande tempo
Il giorno dell'interruzione
Gennaio, nero Giennaio
Tacciatore di quello che non si dicce
Gigandio della parola e del realta
Come hai racolto i respiri
Il giorno
Che sono prosperati i limiti
Montagniero (uomo di montagnia)
Quanto pesante era la tua parola
DIMRI I SHKËPUTJES SË MADHE
Ibrahim Rugovës
S’të kam parë
Kurrë
Kaq të heshtur
Guri ynë prej ari
Të shkosh përtej vetvetes
Matanë
A nuk gjete tjetër ditë
Të Kodra e Dëshmorëve
Gjatë
Ke për të pushuar
Ëndërro
Dhe lutu për Dardaninë
Tënde
Dimri i vetmisë të ka rënë
Ndër vetulla
Gjithçka erdhi me lotin
Mot i madh
Dita e shkëputjes
Janar, janari i zisë
Heshtak i asaj që s’flitej
Kolos i fjalës dhe i zhgjëndrrës
Si i mblodhe frymët
Ditën
Që kapërceu kufijtë
Malësor
Sa peshë të kishte fjala
ACCADUTO
Ci siamo sdraiati
Nel campo di una parola
Io e gli occi di colore
Azzurro
Che mi stano sempre d'avanti
Nel tempo abbiamo tenuto
Tra di noi
La pioggia ed il sole
Avro tempo
Per me
La raggazza ed il verso
Accaduto
Preggero per la tua meraviglia
VAKI
U shtrimë
Në fushën e një fjale
Unë dhe sytë ngjyrë
Qielli
Që më rrinë gjithmonë
Përpara
Motit ja mbajtëm
Përmes
Shiut dhe diellit
Do të kem kohë
Për veten
Vajzën e vargun
Vaki
Të falem për mrekullinë tënde
IL MIO CODICE PER DOMANI
Dove mi avrano
Messo il giorno di domani
Dove l'ombra di ieri
Dalla invisibile pietra
Si vedono il sognio e la realta
Aqua e pane del antiuomo
Si sono stancati le pioggie e le sorgenti
Non sorgonno piu da noi
Dall'autono mi hanno preso
Il cielo
Non mi hanno lasciato ne anche un po d'inverno
Il mio oggi non e rimasto
Ne anche per il domani
Chi mi trova il mio
Codice
Di domani
KODI IM PËR NESËR
Ka do t’ma kenë
Nisur ditën e nesërme
Ku hijen e djeshme
Të guri i padukshëm
Duken ëndrra e zhgjëndrra
Ujë e bukë antinjeriu
Janë lodhur reshje e kroje
S’u rrjedhet ma kah ne
Vjeshtës m’ja morën
Qiellin
Nuk ma lan as pak dimër
E sotmja ime s’ka mbetur
As me nesëruar
Ma gjej kush
Kodin
Tim për nesër
BRIVIDI
Se non hai
Tempo
Di piu
Dami cinque
Minutti
Accompagniamento con te
E fai quelo che vuoi
Doppo
Se vuoi vattene al di la del possibile
O
Balla alla mia angosciata solitudine
Io
Con le tue cinque minutti
Atraversero stagioni ed anni
Inverni ed estatti
Un po
Prima di passare i miei
Limiti
Riposerano
La luce ed il buio nelle
Labre
Si asdraiano lungamente
Oggi preggudico
Quello che si deve dire
Che si deve fare
PURTEKJE
Nëse nuk ke
Kohë
Më shumë
Mi fal pesë
Minuta
Shoqërim me ty
Dhe bëjë si të duash
Pastaj
Në daç shko përtej mundësisë
Ose
Vallëzomi vetmisë së ankthshme
Unë
Me pesë minutat tu
Kapërcej stinë e mote
Dimra e verëra
Pak
Para se të kaloj kufijtë
E mi
Do të pushojnë
Drita e terri në
Buzë
Shtrihen për së gjati
Sonte prejudikoj
Atë që duhet thënë
Që duhet bërë
PER LA RAGGAZZA
Come ti sta nella solitudine
La parola
Tieni un po di tempo
Il mio
Notte e giorno sussura
Per te
Le mie canzzoni per
Le foglie
Te li daro
Stasera
Le morbide occhiatte
Il mio mese per l'amica
Per il tuo piacere
Imparero a suonare
La gittara
Ne erba ne verde
Non rinfiorisca
Per te
Entrero nella primavera
PËR VAJZËN
Sa të vetmohet
Fjala
Merre pak kohë
Timen
Natë e ditë shushurinë
Për ty
Këngët e mia për
Gjethet
Ti fali
Sonte
Shikimet e buta
Muaj im për miken
Për qefin tënd
Do të mësohem
Ti bie kitarës
As bar as gjelbërim
Mos çeltë
Për ty
Kam me hy në pranverë
IL SUO SOGNIO
E venuta ed ha preso i parametri del orizonte
Lei la signiorina pane del verso
E mi ha lasciato una dilemma
'E la poezia
O la parola e la signiorina
Regina che cambia nozione
Lo sa pure la pietra
Finche sbianca la sua faccia
Il mio sole
Mi chiede la voce del cuore
Me l'ha presa
Sta facendo beltempo nei miei staggioni
E cosi mi vuole
Ed il verso ce l'ha il fuoco
ËNDRRA E SAJ
Erdh e mori krejt pamjet me katër
Ajo zonjusha bukë vargu
Dhe ma la një dilemë
Është vetë poezia
Apo fjala është zonjusha
Mbretëreshë që ndryshon kuptim
E din edhe guri
Deri sa ja zbardh fytyrën
Dielli im
Ma kërkon zërin e zemrës
M’i ka marrë mot motmotit
Edhe të tillë më donë
Gjithsesi vargu ka zjarrmi
LE LETTERE
Domani chi chiameremo
Le lettere dove hanno portato i respiri
Non si e trovata una piu scrita dal l'altra
Come si sono diventate rare
Ce giorni che aspeta venire un ucelo nero
Con un'ale ti scopra il mezzo del cielo
A chi tocca l'altra parte
In palma della mano
Porta se stesso
Dimi
Chi chiamare domani
LETRAT
Nesër kujt t’i thërrasim
Nga i ka nisur fryma letrat
Nuk u gjet një më e shkruar
Se tjetra
Sa fort janë rralluar
Ka ditë
Që po pret me ardhë
Një zog i zi
Me njërin krah ta zë gjysmën e qiellit
Kujt i bie ana tjetër
Në shuplakë të dorës
Shikon veten
A thua
Kujt t’i thërrasim nesër
DIECI E DIECI A TIRANA
Oggi si puo sfamare l'autuno di notte
La luna si apare nella finestra
I piu belli
Versi
Scrivero per te
Stasera
Amica bruna
Forse ti sei adormentata
Prima di essere
Dieci e dieci
Io faccio melodia il verso
La parola ce ne ha tanta notte
E silenzio
L'ora e passata undici
Il cielo e scieso nei versi
Anche le rare stelle
Mi apare la tua facia
Occhi d'oro
Come ai vecchi tempi
"Dalla quella collina ti ho lasciati gli occhi"
Tirana, novembre 2004
DHJETË E DHJETË NË TIRANË
Sonte mund të ngopet vjeshta natë
Hëna ra n’dritare
Më të mirat
Vargje
Do t’i shkruaj për ty
Sonte
Mike e zeshkët
Ndoshta t’ka zënë gjumi
Para se të bëhet
Dhjetë e dhjetë
Unë i bëj gajde vargut
Fjala ka natë boll
Dhe qetësi
Ora
Kapërceu njëmbëdhjetë
Qielli zbriti në vargje
Edhe yjet e rrallë
Më shfaqet fytyra jote
Syartë
Si në kohët e vjetra
“Prej një shpati ti lëshova sytë”
A LA BRUNA
La bruna e
Il primo viaggio
Solo da la sua ombra
Rinfiorisce l'erba
Le parole con la bruna sono imno
Cantate per la strada dell'amore
Nel fianco della occhiatta gli suoi occhi azzurri
Me gli metto nel angolo del pensiero e mi riposo
Al domani di lei
Solo io li manco
ZESHKANES
Zeshkania është
Udhëtimi i parë
Veç prej hijes së saj
Nis të dalë barë
Fjalët me zeshkanen janë hymn
Kënduar rrugëtimit për dashuri
Bri shikimit sytë e saj të kaltër
I vë në cep të mendimit e pushoj
Të nesërmen asaj
Veç unë i mungoj
L'ECO
Prendi un po del tuo cielo
Di questa notte
Si e rimasta senza scoprire la pelle
Non penso di rivedere
Gli altri poli
Senza il tuo cielo ed il mio
Restare sopra di noi
Stai tranquilla cara
Il cielo dal respiro faro uscire
Faro ucello la parola
Ed il canto d'ucello ti risvegliera
Tirana, 4 aprille 2005
USHTIMA
Merre pak qiell tëndin
Të natës së sotme
Na mbet pa mbuluar lëkura
S’ma merr mendja ti shoh
Polet e tjera
Pa qiellin Tënd e Timin
Të na rri përmbi
Pusho e dashur
Qiellin nga fryma do ta nxjerr
Do ta bëj fjalën zog
Cicërima nga gjumi do të zgjoj
Tiranë 04 prill 2005
UN PO PIU TARDI
Uscira
Nella pietra della parola
Per te usciro
Aspetero tanto tempo
Tutte le andate
Tutti gli arrivi
Allora in poi partiro
PAK ME VONË
Do të më dalë
Te guri i fjalës
Për ty do të dal edhe unë
Do t’i pres gjatë
Krejt shkuarjet
Krejt ardhjet
Atëherë do të nisem
LA BELLEZZA DELLE BELLEZZE
A nessuno come a la raggazza
Non li sta piu benne la bellezza
Nei suoi occhi
sorge amore della liberta
Che bellezza della raggazza
Che bellezza del verso
Beata la bellezza per loro
BUKURIA E BUKURIVE
Ani kujt si vashës
I rri mirë bukuria
Në sytë e saj veç
Gurron dashuri lirie
Ç’bukuri e vashës
Ç’bukuri e vargut
Lumë bukuria për to
DIFFIDENZA
Se mi invecchio
Senza scrivere un po di piu versi d'amore
Vecchio di pietra chiamatemi
Forza di pietra dirano aveva
Se mi invecchio
Senza cantare canzzoni d'amore
Nel fuco del silenzio
Fuoco faccio
Amore
La bellezza e i versi insieme sorgono
Per te e la patria
INSINUATË
N’u plakesha
Pa shkruar edhe ca vargje dashurie
Plak prej guri quamëni
Fortësi guri do të thonë kishte
N’u plakesha
Pa kënduar këngë dashurie
Në zjarrin e heshtjes
Zjarr bëj
Dashuri
Bukuria e vargjet bashkë rrjedhin
Për ty e atdheun
NUDO
Con nessuno non cambierei
La lingua
Stasera con te si
Un'ora
Due
Tre
Finche tocco la fine della parola
Tutto direi
Nudo
Cosi il primo baccio
Mi sei giacciata nei occhi
Fuoco dentro
Nudo
Con nessuno non ti cambierei
NUDO
Me askënd s’do ta ndërroja
Gjuhën
Sonte me ty po
Një orë
Dy
Tri
Sa ta preki fundin e fjalës
Të gjitha do t’i thoja
Nudo
Ashtu se puthjen e parë
Më je e akullt në sy
Zjarr brendi
Nudo
Me askënd s’do të ndërroja
UNA VOLTA PARTIRANO I GIORNI
Come dirti una parola
La mia, morbida e matura
A la bonta sempre
Dobbiamo parlare bene
A che servonno a la nostra eta
I stazioni dai quali nin abbiamo nulla
Sotto il filo di pelo, sul fronte
Apare un amore
Nel silenzio di un’ombra
Nel tendine del pensiero mi sonno cadutto
Una volta partirano i giorni
dall’ inizio
NJË HERË DO TË NISEN DITËT
Qysh të ta them një fjalë
Timen, të butë e të thekët
Ndaj së mirës përherë
Duhet të flasim bukur
Ç’u duhen moshës sonë
Qëndrimet prej të cilave s’kemi gjë
Nën fije të flokut, mbi vetull
Shfaqet një dashuri
Në qetësinë e hijes mrizuake
I rashë në damar mendimit
Një herë do të nisen ditët
Nga e para
QUANDO SILENZIOSA E LA PARTENZA
Prende con se le sue
Perche gli imparanno le strade
Tutte le file come il vento soffiano
Sembra che non vuole venire
Passo dopo passo
Come sembrava nel colmo della partenza
Vicino a la sua testa
Camina l’autunno
Quando silenziosa e la partenza
Il passato si ciude come la solitudine
Chi lo sa
Se prima e l’arrivo o la partenza
SA E HESHTUR ËSHTË NISJA
Merr me vete tё sajat
Se ia mёsojnё rrugët
Krejt fijet si era i frynё
Sikur nuk ёshtё duke ardhur
Hap pas hapit
Si tё ishte maje ikjes
Te koka e saj
Kapёrcejnë vjeshtat
Sa e heshtur është nisja
E shkuarja mbyllet si vetmia
Kush e di se
Para ёshtё ardhja ose shkuarja
|
?
